The Night We Met | Larry

Meeting

Gözlerimle etrafı süzerek Louis'yi aramaya başladım.

Diğer barlar gibi içerisi insanı boğmuyordu. Hafif bir alkol kokusu vardı sadece.

Ben hâlâ içerideki insanları süzerken biri tarafından çekildiğimi hissettim.

O tarafa doğru döndüğümde yüzündeki sırıtış ile beni izleyen bir Louis ile karşılaşınca yüzüme yayılan gülümsemeye engel olamadım. "Çok da üzgün görünmüyorsun." dedim aniden.

O daha da sırıtırken kafasını yere eğdi. "Değilim zaten."

Anlamsızca ona bakınca açıklama gereği hissetmiş olacak ki derin bir nefes aldı. "Pekala, söyleyeceğim. Ama kızmak yok."

İstemsizce güldüm ve kafa salladım.

"Üzgün değilim çünkü Eleanor gerçekten sevgilim değildi. Yeni bir albüm çıkarıyorum bilirsin reklam lazım."

Gözlerim şaşkınlıkla açılırken içime bir ferahlama gelmişti. Pekala, Louis'nin Eleanor'u sevmemesinin beni aşırı mutlu ettiğini görmezden geleceğim.

"Yani fanlar haklıydı." dedim ve aklıma gelen şeyle kollarımı bağladım. "Beni kandırdın!"

Tek eliyle ağzını kapattı ve güldü.

Hey! beni neden o güzel gülümsemeden mahrum bırakıyor ki!

"Aslına bakarsan buradan gidiyorum ve gitmeden önce seni görmek istedim. Sadece X Factor de görmek yeterli gelmedi."

Gözlerimi kaçırarak güldüm. Kızardığıma yemin edebilirdim.

"Um, artık ayakta dikilmesek mi?"

Louis, utanarak konuyu değiştirmeme güldü ve kafasını kaldırarak gözlerimin içine baktı. "Bir şeyler içmek istiyorsan burada kalabiliriz." Ardından sır verir gibi yüzünü yüzüme yaklaştırdı. "Burada ünlülere avantajlı davranıyorlar, bunu kullanabiliriz!"

Daha da gülerek kafamı hayır anlamında salladım. Alkol sevmezdim.

"O zaman, nereye gitmek istersiniz gönüllerin kahramanı Harry Edward?"

Ona attığım mesajdan alıntı yapınca dudağımı dişlerimin arasına aldım.

Asla göründüğü gibi biri değildi. Medya da soğuk, kimseyle kolay kolay muhabbete girmeyen biri olarak gösteriliyordu ancak şuan karşımdaki farklı bir Louis Tomlinson'du.

"Deniz kenarı buraya yakın, fanlar çok rahatsız etmez diyorsan oraya gidebiliriz."

Louis kafa salladı ve belimden tutarak beni çıkışa yönlendirdi.

Louis'nin dokunduğu yer yanıyordu. Bunu umursamayacağım..

İnsanların arasından sıyrılarak dışarı çıktığımızda yüzüme vuran soğuk havayla titredim. Üzerimde ince bir ceketten başka bir şey yoktu. Sanırım bir dahaki sefere güzellik yerine kendimi düşünebilirim.

Louis, üşüdüğümü fark etmiş olacak ki bana döndü ve kaşlarını çattı. "Havalar gittikçe soğuyor, neden ince giyindin?!" üzerindeki ceketi çıkartırken onu durdurdum.

"Bu sefer de sen üşürsün, istemiyorum."

Bir iki saniye bana baktı ve kafasındaki bereyi çıkartıp benim kafama taktı. Bereyle kulaklarımı da kapatırken mırıldandı. "Sakın itiraz etme. Bu bere çıkmayacak."

Hafifçe gülerek kafa salladım. Eli hala belimdeydi.

Yürümeye başladığımızda ikimizde sessizdik.