Όταν έφυγες αποφάσισα ότι δεν θα σε αναζητήσω.
Αποφάσισα ότι θα μάθω να είμαι μόνη, ότι θα με μάθω ξανά από την αρχή.
Ότι θα κοιτάζω το ξημέρωμα και δεν θα σκέφτομαι το ότι μάλλον έπαψες να με αγαπάς, το ότι κουράστηκες με εμάς, το ότι γίναμε έτσι.
Τότε που έφυγες ένιωσα ότι έπρεπε να γνωρίσω τον εαυτό μου. Να μάθω να με αγαπάω, να μάθω να με σέβομαι, να μάθω να με προσέχω και να γίνω ξανά όπως παλιά ή μάλλον να δημιουργηθώ ξανά.
Να αποφύγω τα ίδια λάθη, να αποφύγω εμένα.
Όταν έφυγες έπρεπε να είμαι μόνη.
Έπρεπε να περπατήσω όλη την Πατησίων με τη μουσική να παίζει στα ακουστικά και τα βήματα μου να σέρνονται στο πεζοδρόμιο διανύοντας χιλιόμετρα.
Έπρεπε να κλειστώ στο δωμάτιό μου και να σκεφτώ ότι πλέον είμαι μόνη και ότι πρέπει να με αγαπήσω, είναι ο μόνος τρόπος να επιβιώσω. Πρέπει να με μάθω.
Σύντομα γύρισες. Και δεν μιλήσαμε για αυτό.
Όμως εγώ πρέπει να με μάθω.
Πρέπει να ανακαλύψω αυτό που θα με βγάλει από αυτή την ατέλειωτη επανάληψη, αυτό που θα με σώσει από τη θολούρα, αυτό που εν τέλει θα με ξυπνήσει από αυτόν τον πνευματικό και ψυχικό λήθαργο.
Πρέπει να με μάθω ξανά.
Κι ας γύρισες.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
(Disorder)
PoetryΠοίηση χωρίς νόημα σαν κραυγές δίχως συνοχή. Κείμενα δίχως κανένα στίγμα λευκού, μόνο ένα μαύρο χάος που καταπίνει βίαια κάθε πηγή φωτός. Μην ψάξετε για κανένα ψήγμα ελπίδας, θα δυσκολευτείτε να το διακρίνετε μέσα στην άγρια σκοτεινή άβυσσο που επεκ...
