Νιώθω ότι το μυαλό μου είναι μπλοκαρισμένο.
Έχω μία δημιουργικότητα που αρνείται πεισματικά να εκφραστεί, οι λέξεις μου δεν γράφονται αβίαστα, τα σκίτσα και τα χρώματα καταλήγουν απογοητευτικά και παίζω εδώ και χρόνια τα ίδια κομμάτια δίχως σημαντική βελτίωση.
Βαλτωνω.
Εδώ και χρόνια σκέφτομαι ότι θα ξεκλειδώσω.
Ότι κάποια στιγμή θα εκφράσω αυτά που δεν γνωρίζω καν ότι θέλω να εκφράσω, ότι θα εξωτερικευσω αυτήν την ανάγκη για παραγωγή κάποιου δημιουργήματος για το οποίο θα είμαι περήφανη.
Αλλά βαλτωνω όλο και περισσότερο.
Οι λέξεις δεν βγαίνουν.
Δεν γράφω πια.
Κοιτάζω την σελίδα που δεν γεμίζει και όσο προσπαθώ να την γεμίσω, τόσο οι λέξεις βγαίνουν ατεχνες, δίχως ποιητικότητα, δίχως ουσιαστικό περιεχόμενο, δίχως ψυχή.
Τι είναι η ψυχή;
Ψυχή είναι αυτό που αρνείται να βγει στο χαρτί.
Αυτή είναι η δική μου ψυχή.
Κλειδωμένη σε ένα απόμερο σημείο του εγκεφάλου μου που αδυνατώ να προσεγγίσω.
Ψυχή είναι η δημιουργία και η έκφραση αυτού που σε σφίγγει.
Έτσι ώστε να χαλαρώσει η λαβή.
Αλλά η λαβή δεν χαλαρώνει και η απογοήτευση θρονιαζεται στον λαιμό μου και δημιουργεί κόμπους.
Αυτά που κάποτε είχαν νόημα πλέον δεν έχουν.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
(Disorder)
PoetryΠοίηση χωρίς νόημα σαν κραυγές δίχως συνοχή. Κείμενα δίχως κανένα στίγμα λευκού, μόνο ένα μαύρο χάος που καταπίνει βίαια κάθε πηγή φωτός. Μην ψάξετε για κανένα ψήγμα ελπίδας, θα δυσκολευτείτε να το διακρίνετε μέσα στην άγρια σκοτεινή άβυσσο που επεκ...
