UNIVERSITY SERIES: TOTGA EDITION

Kabanata 11

"Hindi, kanina pa..lowbat ako kanina, kaya diko nasagot tawag mo," Ani ko at nang masiguro na ayos na ang kapit ng mask sa mukha ko ay inangat ko ang laptop, at pinatong sa unan bago nilagay sa lap ko,

"Hmm, para saan 'yan?" He asked acting clueless as he pointed out what's in my face.

Ngumuso ako, at mariin siyang tinitigan sa screen.

"Tss. Pang alis ng dead skin cells, look! Ang pangit ko na oh." Nilapit ko ang mukha ko sa laptop dahilan para matawa siya.

"I think that's not effective," he said, dahilan para mapaayos ako ng upo, he's a chemist student marahil alam niya ang magandang gamitin,

"Huh? Bakit? May masamang effects ba 'to?" Nagaalala kong tanong pero gumuhit lang ang mapaglarong ngisi sa labi niya,

"Wala," he says leisurely while licking his lower lip,

Kumunot ang noo ko,

"Then paano mo nasabi na hindi to epektibo?" I asked again,

He smirked at me, "hindi talaga yan eepekto, dahil noon pa man maganda kana."

"Ha?"

"Hakdog." He irritatedly whispered,

Natigilan ako saglit nang lubos na maunawaan ang sinabi niya. Ngumuso ako, at natawa, minsan lang kasi siya bumanat, kaya naman medyo natagalan pang rumehistro sakin.

"Tss. Stop your corny punches," natatawa kong wika, "At kailan kapa natuto maghakdog?!"untad ko at tumawa ulit,

His lips pursed, as his brow creased at mayabang na pinagmasdan,

"Corny? Trent said it will work?" Mas lalo akong natawa dahil sa iritado at inosente niyang wika.

Sinimangutan niya ko habang tawa ako ng tawa.

"Stop laughing," saway niya sa kabilang linya.

"Bakit? Pikon kana?" Hamon ko na natatawa pa rin.

His narrowed eyes fell off on my lips.

"Oo pikon na 'ko, at...ang hirap mainis, hindi kita mahalikan," he said like I should be scared by his threat, pero mas nangibabaw ang saya at kilig sa sinabi niya,

"Kawawa ka naman," I whispered softly and smirked at him. Mariin siyang pumikit at dalwang beses na umiling.

"Tss. Wag mo 'kong subukan, Bella. Kaya kitang puntahan ngayon diyan," banta niya, at seryosong nakatitig na sakin.

Mas lalong nadepina ang kapal ng kilay niya, at mapupungay na mata dahil naiinis siya,

"Sige nga, come here then?" I tease dahil alam kong hindi naman talaga siya pupunta. It's past 8 in the evening,

Napaahon ako nang maalaa ang oras, muntik nang mawaglit sa isip ko.

"What's wrong?" He must be noticed my sudden move.

"Uh, naaalala ko si Brooke. Dipa sya nauwi,"

"Uuwi rin yun, don't worry."

Umiling ako nang maalala ang ilang bagong kinikilos noon nung nakaraang linggo pa.

"Gabi na, at hindi non ugali umuwi ng late." Saad ko,

"Brooke is  a freshman highschooler, probably he's with friends,"

"He's not friendly," giit ko.

Tumango si Casper, "Do you want me to talk to your brother?"

Umiling ako. "Ako na..."