nareul gadundeon neoui gieogeul
aesseo jiuryeo heado
yeojeonhi urin geotjilmalcheoreom ttokgateun jarinde
you better not cry
deep inside everybody lies
you better not to know
it is a secret song
oh nasan si hyo rim?. tanong ni seo young
wala pa eh! baka bukas dumating na siya !. sabi ko saka dumiretsyo sa kwarto
lumipas ang isang taon pa balik balik ako sa airport nag babaka sakali na baka babalik na siya at matitigil na ung pag hihintay ko umulan man o umaraw mag snow man o mag summer ay nandon parin ako sa airport nag aantay nag babakasakali na baka darating siya
pupunta ka nanaman don? eun byeol naman umaalis ka ng umaga at babalik ka ng umaga din ni hindi kana nga kumakain dahil jan eun byeol naman alagaan mo naman ung sarili mo kahit ngayong araw lang wag ka muna pumunta sa airport !. sabi niy a na may kunot sa kaniyang noo
seo young sabi ni hyo rim hintayin ko daw siya kaya aalis nako at paadanin mo nako!. sabi ko
eun byeol naman lampas na ung 3 months eun beol isang taon ka ng ganyan eun byeol hindi na siya darating!. sabi niya at hinawakan ung braso ko
sinampal ko naman siya at sinigawan hindi totoo yang sinasabi mo darating siya nangako siya sakin seo young !. sigaw ko ng biglang may tumulong luha sa mga mata ko
eun byeol hindi na siya darating dahil ikakasal na siya next week !. sigaw ni seo young sakin dahilan para manlambot ako
hindi! h-hindi totoo yang sinasabi mo babalikan ako ni hyo rim!. sabi ko at dahan dahang nawawalan ng balanse sa sarili
eun byeol ikakasal na siya!. sabi ni seo young at inabot sakin ung initation paper
tiningnan ko ung papel at lalo akong nanlambot at napaupo sa sahig ng mabasa ko ito "you are invited to shi hyo rim AND nam hwa eun wedding"
hindi! hindi to totoo!. sigaw ko saka tumulo ung luha ko at kinuyumos ung papel
jigeum isungan geomge muldeuneun buranhan haengbok
muneojyeobeorin sigansogeuro nal butjaba nochyo
you better not cry
deep inside everybody lies
you better not to know
it is a secret song
ilang araw ang lumipas pag katapos mangyari simula nong araw nayon ay hindi ako kumain iyak lang ako ng iyak nangako siya! nangako siya paulit ulit kong sinasabi gabi gabi habbang dumidilim pasakit ng pasakit ang aking nararamdaman hanggang sa
BLACK OUT***********************
nagising ako dahil sa liwanag na natamaan ng aking mata teka nasan ako? bakita ako nandito? tumingin ako sa kaliwa at nakita ko si seo young na nakahiga sa gilid ko tumingin naman ako s kanan at nakita ko si ji woo na naka upo sa sofa habang naka pikit ang mga mata at naka ross arms ang mga braso
ji woo?. nanghihina kong sabi
eun byeol? okay kalang ba? sabi ng doktor kulang ka daw sa tulog hindi ka rin daw kumakain ano bang nangyayari sayo?. nag aalala niyang sabi saka hinawakan angm ga kamay ko
okay lang ako! okay nako!. sabi ko at pinilit ngumiti
wag kang mag alala eun byeol puwede kanadaw lumabas mamaya !. sabi ni seo young saka inimpake ung gamit ko
kumain ka kasi sa tamang oras saka mag pahinga kana din mabuti kong mag pahinga ka sa bahay niyo kesa dito ha!. sabi ni ji woo at hinanda ung wheel chair
lumipas ang ilang oras ay nag kwentuhan kami ni ji woo medyo nanlalakas na rin ako at dumating na ung oras na madidischarge na ako kaya naman hinatid ako ni ji woo sa labas at umupo siya sa tapat ko
eun byeo;! alam ko kong anong nayari sayo at nalulungkot ako dahil ganon ung nangyari sainyo ni hyo rimpero hindi ibig sabihin non ititigil mo na ang buhay eun byeol kailangan mong mag patuloy kahit wala si hyo rim nandito naman ako eun byeol tutulungan kita umahon uli tutulungan kitang mahalin uli ung sarili mo aalis nako next week eto number ko tawagan moko kong gusto mong sumama sakin hihintayin kita!. sabi niy saka ako hinalikan sa noo
may point naman si ji woo walang gabing inisip ko kong sasama bako o patuloy parin hihintayin si hyo rim pero siguro tama si ji woo kailagan kong mag patuloy kahit wala si hyo rim kailangan kong mangarap uli pero sa pangarap nayon ako na lang mag isa ang tutupad non
isang lingoo ang nakalipas 9 am ng umaga
nag madali nako napag desisyonan kong sumama na lang kay ji woo tama si ji woo kailangan kong humakbang uli para makaabot sa dulo hindi naman porke nasira ung daan na dinadaanan ko ay titigil nako sa pag lalakad
ng makarating nako sa airport ay nakita ko si ji woo na nag hihintay sakin
ji woo!. tawag ko sa kaniya na ikinangiti niya
buti naman at tama ang desisyon mo tara na?. sabi niya saka pumasok na kami sa loob at sumakay ng eroplano
hindi naman porke umalis nako ay hindi nako mag iintay sayo hyo rim siguro habbang nag iintay ako sayo ay hahanapin ko muna ang sarili ko tutuparin ung mga pangarap ko ng wala ka alam ko namang hindi pa ito ung huli alam ko namang hindi pa dito natatapos ang ating kwento alam kong balang araw tayo muli ay mag tatagpo pero sa ngayon ung sarili ko na muna ung iisipin ko at mag hihintay sa araw kong kelan tayo mag tatagpong muli
take it! please take it
you just said to trust me
i cant take it
kkeojin bulkkotgateun sarangdo
garigo garyeodo pahaji motanuen unmyeong
you better not cry
deep inside everybody lies
you better not to know
it is a secret song
SECRET BY YOON SUNG KI
YOU ARE READING
Accidentally inlove with you [COMPLETED]
Fanfictionbasahin niyo nalang 😊 enjoy characters: shin hyo rim - king ng university jung ji woo- director ng university park hye seok- vice President jung ha kyung - former president ng university lee sang won - editor ng University cha eun byeol - presiden...
CHAPTER 41: FINALE
Start from the beginning