KARA AĞA |Mardin SERİSİ 1,2| TAMAMLANDI

8 |𝕊𝕀ℤ𝕀|

".."

Cihangir, Mirto'ya katılıp konuştu. "Tamam, üç dediğim zaman kırıyoruz kapıyı."

".."

"Bir..İki..Ü-"

Kara Ağa kapıyı sinirle açıp elindeki silahı beline koydu. Kapıyı geri çekip kilitledi, anahtarı cebine attı. Kardeşleri açık kapıdan yarı gözüken odaya baktılar bir şey göremediler. Meriç abisinin bu tavrına karşı konuştu.

"Abi.. yengem nerde."

"İçerde koçum."

Meriç abisinin sinirli ses tonundan korkup sustu. Bu görev Kara'dan sonraki abi olan Cihangir'e kalmıştı.

"Abi, Beyaz iyimi?"

"Merak eden babayiğit varsa, kırsın kapıyı baksın!"

Kimsenin buna cesaret edemeyeceğini biliyordu Kara Ağa.

"Bir daha da bu kata çıktığınızı görmeyim." Kara Ağa sinirle merdivenleri indi. Ona korkuyla bakan ailesine bir açıklama yapmadan konağı terk etti. Beyaz'a ne olmuştu? Kara Ağa bu saatte nereye gidiyordu? Kara Ağa sağlamdı. O zaman Beyaz yaşıyor muydu? Kardeşleri odaya girmek istedi ama abilerini çok iyi tanıyorlardı. Bu yüzden kapıyı açmaya cesaret edemediler.. Kapıya vurup konuştular.

"Yenge, duyuyor musun bizi?"

"Beyaz abim, ses ver iyi misin?"

"Beyaz, o silahı abim sana ateşlemedi demi?"

Mirto ağlamaklı sesiyle konuştu.

"Bak eğer bizi duyup konuşmuyorsan Beyaz, seni çok kötü döverim abim...İyi misin bir ses ver, yoksa ben bu kapıyı kıracağım."

Mirtonun sözlerine hiç bir karşılık gelmemişti. Burçin göz yaşları içinde merdivenleri koşarak çıktı. Bora sevdiğini öyle görünce kızdı.

"Senin ne işin var burada, hemen geri aşağı in."

"Beyaz iyi mi...Yaşıyor mu?"

Cihangir Burçin'in sorusunu cevapladı. "Bilmiyoruz! Allah kahretsin ki bilmiyoruz! Kız içerde öldü mü, kaldı mı, can mı çekişiyor bilmiyoruz!"

Cihangir abisinin bu tavrına çok sinirlenmişti.

"Çekilin kapıyı kıracağım, Kara Abim isterse öldürsün, umurumda değil!"

Cihangir üstündeki ceketi çıkarıp yere attı.
Burçin bir yandan içerdeki dostuyla konuşuyordu, Beyaz'ın içerden "iyiyim ben Burçin" demesine çok ihtiyacı vardı onun.

"Beyaz...Dostum, Sırdaşım ne olur iyiysen söyle bak ben burada kötüyüm...Bak beni iki canlı olarak üzme...Lütfen benimle konuş, her zamanki gibi, şu bir senedir olduğu gibi...Gene bana anlat acını, gene ben dinleyeyim dostum seni...Beyaz allah aşkına bir ses ver.."

Bora şaşkınlıkla eşi Burçine bakıyordu. Eşi iki canlıyım demişti değil mi? Eğer şu ortamda almasaydı bu güzel haberi nasıl sevinerek kutlardı ama yapamadı.

"Burçin hamile misin?.."

Burçin eşine baktı, göz yaşları içinde kafasını salladı. Bora eşini kendine çekti sarıldı. Cihangir omzuyla kapıya iki kez vurunca kapı açıldı. Bora, Burçin, Mirto ve Meriç içeri girdi. Oda darmadumandı. Ama Beyaz ortalıkta yoktu. Cihangir kırık olan banyo kapısına vurdu. Ses gelmeyince Burçine söyledi banyoya bakması için.