Where is Franco? (Published under VIVA PSICOM and featured as TV Series)

Missing #17

            “Nope again… He died a few years ago.”

            “I-I’m sorry,” aniya.

            “It’s okey. Matagal na ‘yun kaya naka-move on na ako. Siguro,” ani Iñaki kasunod ang pag-abot ng kopita sa kanya. “Here.”

            “Thanks,”  aniya ng maabot ang kopita.

            “Ikaw?”

            “Hmm…  Anong ako?”

            “Tell me something about yourself.”

            “Slum note? Anyway, hmm… Solong anak lang ako nina mama at papa. Pareho silang nasa States kasama si lola. So as you can see, we’re almost the same, I’m living on my own already.”

            “What about you and Ryan?”

            “Ryan and me?” balik tanong niya sa binata bago kumagat sa barbeque na hawak.

            “Yes, Ryan and you. Are guys dating?”

            “We’re childhood friends.”

            “Is he courting you?” muling tanong ni Iñaki.

            “Courting? I’m not sure, ayoko naman maging assuming.  Pero siguro napansin mo na hindi na kami madalas nagkakasama ngayon. Nanawa na yata siya sa kapraningan ko.”

            “Kapraningan?”

            “Yes. Kapraningan. Lately kasi  -  never mind.”

            “Basta ako hindi kita iiwan. Hindi ako magsasawa na samahan ka kahit saan ka pa pmunta.”

            Napahinto siya sa muli sanang pagkagat sa barbeque at napatingin kay Iñaki. Kanina pa pala ito nakatitig sa kanya.

            “I like you Joy. I’m not asking you to like me. I just wanna let you know my feelings. Maybe for now,  but then  willing akong maghintay hanggang sa magustuhan mo na rin ako.”

            Pakiramdam ni Joy ay tuluyan ng naipit ang dila niya. wala siyang anumang salitang maapuhap na maaaring itugon sa binata. Nagsimula na ring bumilis ang kabog ng dibdib niya at napapalunok sa kabila ng nanunuyong lalamunan. Ano bang dapat niyang itugon dito, mula’t sapul ay alam niya sa sarili na si Ryan ang gusto niya pero nitong nagdaang mga araw ay hindi na niya matatanggi sa sarili na unti-unti na ring nahuhulog ang loob niya kay Iñaki.

            “Cheers!” nakangiting sabi ni Inyaki na bahagyang itinaas ang hawak na kopita ng alak na tila nagpabalik sa isipan niya sa reyalidad.

            “Cheers!” tugon naman niya na itinoast ang sariling kopita sa hawak ni Iñaki kasunod ang dire-diretsong   pag-inom ng alak na laman niyon.

***

***

NAALIMPUNGATAN si Joy mula sa malalim na pagkakatulog dahil sa ingay ng mga pusa sa labas ng bahay. Muli na sana niyang ipipikit ang mga mata ng mapagtantong wala siya sa sariling kama. Bumangon na siya at iginala ang paningin sa paligid na may isang dim light lang na bombilya ang nakabukas.

            “Iñaki…” nakangiting bulong niya ng makita ang binata na mahimbing na natutulog ng nakaupo sa katabing sofa na kinahihigaan niya kanina. Hindi na niya matandaan lahat ng nangyari o huling napagkwentuhan nila ng binata. Pero sigurado siyang nauna siyang nakatulog sa binata at ito ang nagbuhat sa kanya upang makahiga ng maayos sa sofa.