Koşuyorum,koşuyorum sadece koşuyorum. Ne zamandır koşuyorum veya nereye koşuyorum bilmiyorum. Beynim dur artık dinlen sinyalleri versede onu dinlemiyorum kendi bildiğimi yapıp koşuyorum. Ayaklarım artık titremeye başlıyor aldığım her nefes ise cigerlerimi yakıyor sanki parçalıyor canımı çok acitiyor. Artık dayanamadım dizlerimin üzerine çöküp derin derin nefesler almaya başladım bir yandan ağlıyor öteki yandan bu hayatı hak edecek naptim diye düşünüyordum. Ben uzaklara dalmışken bir ışık tamda üzerime doğru geliyordu git gide yaklaşıyor ve anlamadığım bir yerden sesler geliyordu ışık bana sadece 10 santim falan kala durdu yine nerden geldiğini anlamadığım bir ses duydum bu sanki bir kapının açılıp kapanma sesiydi ben o sesin ne olduğunu bulmaya çalışırken biri beni omuzlarimdan tutup yavaşça sarsmaya başladı omuzlarimi tutan elin sahibine bakmak için kafamı yukarıya kaldırdım kırkbeş yaşlarında bir amacaydi. Bir şeyler söylüyordu ama ben sanki sağır olmuşum gibi dediklerini duymuyor dudaklarını okumaya çalışıyordum. En sonda kendime biraz gelmeye başladığımda amcanın.
"Kızım iyi misin beni duyuyor musun kime diyorum kızım ben heyy "dediğini duydum.
"B... ben...ben şey kusura bakmayın ben biraz...sey biraz dalginimda arabanin geldigini fark etmedim ozur dilerim"dedim daha yeni bilincim yerine geliyordu.hizla ayaga kalktim ve kalktigim gibi basim donmeye basladi sag elimi anlima koyup sol elimle amcanin omzunu tutmustum.
"Kızım bak iyi gorunmuyirsun gel hastaneye goturuyim seni doktorlar bir baksın sana " dedi amca
"Hayır hayir gerek yok sadece biraz dinlenmem gerekiyor geçer rica etsem beni bir otele veya pansiyona bırakabilir misiniz "
"Tamam kızım bin arabaya buralarda bir pansiyon olacaktı "
Kafami olumlu anlamda sallayıp arabaya bindim.bir süre hiç konuşmadan öylece pansiyona doğru gittik amcanin neden bu halde oldugumu sormamasina minnettarım.pansiyona ulaştığımız da arabadan inip amcaya son kez tesekkur edip doğruca bir oda almak için pansiyona doğru yürüdüm. Içeriye bir adım attıktan sonra hemen resepsiyona gittim pansiyona girdigimden beri karşıma kim çıktıysa bana öyle bir bakıyordu ki sanki onlar kötü bir sey yapmış bende onların işini bozmusum da beni yiyecekmis gibiydiler.resepsiyondaki adama kimliğimi uzattigimda yüzüme bile bakmadan "kaç gün kalacaksin" dedi bu ne biçim bir konuşma tarziydi öyle bir insan nasıl 2 dakika önce tanıştığı hatta tanismadigi birine #sen# tabiriyle konuşurdu. Hiç halim olmadığı için bu düşünceyi uçurumdan attim.adama
"Sadece bir gün kalacagim" dedim ve anahtarimi alıp odanın yerinide öğrendikten sonra odadan içeri girip kapıyı kilitleyip yattım.
#ertesi gun#
Kalktığımda başımda çok kötü bir agri vardı. Dayanilacak gibi değildi. Odanın içindeki mini buzdolabını acip agri kesici var mi diye baktım ve evet vardı hemen bir tane ilacı suyla beraber yuttum. Dün o kadar sinirliydim ki üstümü bile değiştirmeden çıkmıştım ama neyseki sortlu pijamam sanki normal sortlara benziyordu o yüzden yeni kıyafetler alana kadar idare edebilirdim. Bugün sınav sonuçları aciklanacakti hemen bana nereye çıkmış diye bakıp çıkan yere bir bilet alıp buralardan gitmek istiyordum. Telefonu elime aldım ve sınav sitesine girip gerekli bilgileri yazdım zaten hemen sonuçlar çıkmıştı.evet evet evet puanim çok yüksekti emeklerimin karşılığını almistim 448 puanla izmirdeki en yüksek puanlı en başarılı üniversitesine gidecektim yaşasın. Yatakta tepinerek heyecanımı yaşarken bir çocuk gibi yuppi diye bagirmadigim kalmıştı.Telefonu çantama koyup kilitledigim kapıyı acip aşağıya inmeye başladım. Resepsiyona gidip yine dünkü adama bir günlük oda parasını ödedikten sonra dışarıya çıktım. Zaten okulların açılmasına bir 20 gün falan kalmıştı o yüzden şimdiden gidip yurdumda kalabilirdim bu sorun olmazdi artik kiyafetlerimide ordaki carsidan falan alirdim. Bir otobuse binip otogarda indim biletlerin satildigi yere gidip izmir icin birkac saate kalkacak olan bir bilet aldim. Karnimdan gurultular geliyordu 2 gündür yemek yememistim. Hemen karşımda olan simitciden iki simit ve bir bardak çay aldıktan sonra bir banka oturup yemeye başladım. Yemeğimi bitirdikten sonra" birazdan ızmir otobüsü kalkacaktır lütfen yerlerinizi alın yolcuların dikkatine " diye bir anons duyunca yerimden kalkıp otobuse doğru yürüdüm. Içeri girince biraz midem bulandı icerisi acayip bir sekilde kokuyordu sanirim sicak havadan dolayiydi. Otobüs hareket etmeye başladı ve ertesi gün izmir e varmıştım. Yurdun adresini sora sora bulmuştum. Işte artık yaşayacağım yerin onundeydim. Bana iyi gelmeyen istanbuldan kurtulmuş belki iyi gelebilecek izmir e gelmiş yurdumun dışına bakıyordum.yeni bir hayata basliyordum. SONUNDA...
EVETTT arkadaşlar bir bölümünde sonuna geldik umarım begenmissinizdir.
Öteki bölümlerde görüşme dileğiyle... HOŞÇAKALIN.
