Namütenahi aşk +18 (tamamlandı)

11.bölüm

selamın aleyküm ben geldim pastırmalı yumurtalarım. Yeni bölüm biraz karışık kuruşuk ilerde aydınlanıcaz , aklımda deli fişek şeyler var neyse yazmim spoi olur, bölüm çok karışık ama hoş iyi okumalar, ve lütfen oy verin, bu günün şarkısıysa

"Devin dereli-biri var"

Pamir'den

Kafayı bulup yan koltukta uyuya kalan asele baktım, çok içiyordu. Tuna iti onu öyle bi duruma getirmişti ki tanıdığım asel o kadar değişmişti ki, tuna iti kendi keyfi için aselin hayatını hiç düşünmeden sikmişti, onu iyi tanıyordu ama toparlanamayacağını bilememişti

Aselin onuncu kez çalan telefonunu bu sefer dayanamayıp açtım

"Ne var esra"

"Pamir aseli merak ettim, onla mısın?"

"Evet, artık öğrenecek onu götürüyorum" bi süre sessizlik oldu, buna şaşırmıştı, çünkü yıllardır ikimizde saklamıştık

"Hayır..." dedi

"Onu dağıtırsın, eskisi gibi gider burdan gelmez uzun süre, kaybederiz onu Pamir, sakın yapma"

Asele baktım, yıllarca herkesten kaçtığını sanmıştı, okumayı kendine bahane etmişti, ama ben, ben onun hep gölgesi olmuştum, her anında yanındaydım, okula kaydında okulu bitirdiğinde, projelerini yetiştirmeye çalıştığında, her anını biliyordum her zaman onlaydım, ama şimdi tekrar uzak olmak istemiyordum, Esra bi yandan haklıydı

"Hepimiz Esra, hepimiz kandırıyoruz onu, seni ailesi yapıyor, sen bile kandırıyorsun"

Asel olaylardan sonra bi sene daha burda kalıp 19 yaşını bitirince biriktirdiği parayla yurt dışına gidip okumuştu. İki yıl eğitimini tamamladıktan sonra Türkiye'ye geri dönüp Esra sayesinde benim yanımda işe girmişti. İlk girdiği zaman ona sahte bi sözleşme imzalatmıştım ve altı yılımızı garantiye almıştım, benimle birlikte dört sene daha kalmak zorundaydı

Ama yinede, aseldi bu gidebilirdi

"Beni suçlayamazsın, sizin için tonlarca yalan söyledim ben, kardeşim dediğime sizin için yalanlar söyledim"

"Esra bırakmıyor Tuna'yı, beni kabullenemiyor"

"Kabullenicek, zaman ver, biliyorsun bendeki yerini, ikinizinde sonuna kadar arkasındayım bunu da bil, şimdi kararını kendin ver, kaybetme gibi ihtimalimiz de var unutma bunu" telefonu kapatıp arka koltuğa fırlattım

Direksiyona vurduktan sonra sakin olmaya çalıştım, bide kaza yapmak istemiyordum

Aseli cidden çok seviyordum, onun tahmininden daha çok, onu ondan daha çok düşünüyordum, ama o, o kördü, fark edemiyordu hiç bişeyi, kördü beni fark edemiyordu

Asel yavaş yavaş gözlerini aralayıp sağ sola kafasını çevirdi, biraz ayılmış gibiydi, yada hala aynıydı bilemiyorum

"Geldik mi?" Yolu değiştirip aklıma gelen son yere doğru sürmeye başladım

"Az sonra varıcaz? Uyu sen"

Kafasını cama çevirdi, ayakkabılarını çıkartıp dizlerini kendine çekti ve kafasını koydu, yavru bi kedi gibiydi, annesinin yanına ısınmak için sıvışan yavru bi kedi

***

Yarım saat yolun ardından mezarlığın önünde arabayı durdurdum, bu yaptığım ne gibi bi sonuç Doğuracaktı bilmiyorum ama, aklıma başka bişey gelmemişti onu Tuna'nın yanına götüremezdim