Zamanı geldi

33 2 0
                                    

      Aras hala evinde hayata küsmüş bir biçimde duruyordu,aylar geçse de düzelemiyordu.  
Ve birgün Aras'ın yakın arkadaşı Talha onu evinden zorla da olsa çıkarmayı başardı,Aras'ın çok sevdiği yere;annesinin onu ilk yüzmeyi öğrettiği yere getirdi bu sahil Aras için biraz da olsa iyi olmuştu.
       Aras ve Talha oturdular bir kayanın üstüne güneş o kadar güzel ve parlaktı ki insan gözünü alamıyordu ve Aras'ın birden aklına annesinin ona küçükken okuduğu kitap geldi "Afitap" bu kitap onun için çok şey ifade ediyordu. Anlamı da bir o kadar derindi...
     Kayada sohbet ederlerken denizde bir kıpırdama yaşandı bir de baktı ki bir kız boğuluyor hiç düşünmeden atladı denize,kızı kurtarıp karaya çıkardı ve kız gözünü açtı.
   Aras birden 'Afitap' dedi,kız ise ne olduğunu anlamadan teşekkür etti ve ailesi kızın yanına gelip kızı oradan uzaklaştırdı. Fakat kız kolyesini düşürmüştü,Aras tam ayağa kalktı ki birşey ayağına battı baktığında ise bunun o kızın kolyesi olduğunu anladı.  Kolye de parlak bir güneş vardı,tıpki kızın yüzündeki parlaklık gibi...
   Talha,Aras'a o çok merak ettiği soruyu sordu;
-Afitap nedir?
Aras:
-Afitap,özeldir o kelime parlak yüzlü güneş gibi ışıldayan demektir.
Kolyesini avuç içine alıp sıkarak "Ben sanırım annemden sonra ki Afitapımı buldum." dedi.
  Talha gülüp Aras'ın omzuna dokundu "Herşey güzel olacak kardeşim..." dedi. Ve evlerine dağıldılar
        Aras akşam kızı düşünmekten gözüne uyku girmedi uyuduğunda sabahın altısıydı,bakalım Aras uykusundan uyanınca neler olacak...

A F İ T A POnde histórias criam vida. Descubra agora