Sa pag-mulat ng mga mata niya, tumambad sa aking harapan ang mala-pilak na mga mata niya. I saw sadness in his eyes, narinig niya kanina ang putok ng baril. He's smart alam na alam niya ang nangyayari, but he chose not to spill it out. Tatahimik lamang siya, isa na 'yun sa mga nagustuhan kong ugali ni Vandish ngunit hindi dapat lagi na lang siyang tatahimik. Darating din ang panahon na siya na mismo ang mag desisyon sa buhay niya.
"Did he hurt you, Mommy?" tanong niya at hinawakan ang pisnge ko. I smiled at him bitterly, umiling ako.
"No, baby, are you hungry?" tanong ko para iwasan ang pag-aalala niya sa akin. Umiling naman siya at ngumiti. Damn baby, I'm dying to see those smiles of yours, always put that on your lips kahit na marami man tayong problemang kinakaharap. You're the most important to me now. My prince.
"Mommy, are you really okay? We can talk to anybody here and ask for help."
"Baby, we can't do that. He'll see us if we do that." Ngumuso naman siya 'saka nilagay ang kamay sa leeg ko. Umakbay siya. Aw so cute.
"He's bad right, Mommy? I saw what he did to yaya, Mommy, he shot her. But instead feeling bad about it? I stayed calm, Mommy." that's my boy. And I feel sorry for what happened to Manang, napaka-sama talaga ni Vandeon. I'm really sorry, Manang, I hope you're happy right now. Sorry.
"Baby, thank you for understanding me. Don't leave your Momma, okay?"
He nodded. "Entiendo, Mamà,"ngumiti muli ako sa anak ko, nilapit ko siya sa akin at hinalikan ang noo kasabay nito ang mabibigat na mga yapak na papalapit sa amin.
"Sino po hinahanap niyo, Sir?" rinig kong tanong ng medyo may kantandaang lalaki. Lumingon naman agad ako sa anak ko, sumenyas ako na manahimik.
"Did you see a girl walking in this area? She's holding a child, a boy," seryosong tanong nito. Yumuko naman ako.
"Wala naman po, Sir baka nasa kabilang area po pumunta, Sir."
"FVCK! DAMN YOU, ALMIKA!"
Nang marinig ko ang papalayo na yapak niya dahan dahan akong sumilip sa matanda, nakakamot siya ngayon sa ulo nyang kalbo. "Hindi man lang nagpasalamat at minura pa ako."
Nagpakawala ako nang malalim na hininga. Nilabas ko ang cellphone ko sa bag at hinanap ang number ni Entice.
Naka ilang ring pa bago sinagot.
"Tangina mo, Cass! Manahimik ka riyan!"
"Aba gago ka ba? Kung hindi mo lang sana pinakialaman gamit ko mananahimik ako!"
"Shut up both of you! Tumatawag ang kaibigan natin si Almika!"
Nilayo ko nang kaunti ang cellphone dahil sa sobrang ingay nila. Wala na akong ibang mapupuntahan ngayon kundi sa mga kaibigan ko na lamang. Wala akong pera ngayon at saan kami uuwi.
"Napatawag ka, Almika?" tanong ni Entice ni hindi man lang kami kinamusta. Walang hiya talaga.
"I need your help guys, we're trapped here."
"ANO? Kasama mo na naman ang anak mo sa kagagahan mo?!" boses ni Cy, nakakarindi sa tenga.
"Guys, I need you right now! Wala na kaming matutuluyan ng anak ko, wala na akong pera at patay na si Manang, parang awa niyo na."
Saglit akong tumingin sa anak ko ganu'n din sa daan. Napasinghap ako nang makitang natutulog na ang anak ko. Sinandal ko siya sa dibdib ko at inayos ang suot niya. Tila pagod na pagod.
"WHAT?! Patay na si Manang? How? At teka nasaan ka...Ay takte 'yung pinto Cass, buksan mo!"
Hinilot ko ang sentido ko.
"Nakita kami ni Vandeon kanina, siya ang pumatay kay Manang at gusto niya kaming isunod kaya lang nakita niya ang mukha ng bata baka kukunin niya na sa'kin ang anak ko, Entice. I'm afraid for my son's life." lintanya ko. Pero sandaling nanahimik ang kabilang linya. Anong nangyari sa bruhang 'yon?
"Entice? Cass? Cy? Where are you guys,"
"WHERE THE FVCK ARE YOU, ALMIKA?!"
Ay putangina!
I stunned again. Nandun siya! No No not my friends, Vandeon, damn it.
"In a one snap, Almika, you'll find your friends dead bodies later."
"Don't you fvcking dare, Vandeon! Walang kinalaman ang mga kaibigan ko dito! Kung gusto mo talaga akong patayin, chase me, Mr. Santford. I know you're good at that."
Paano niya nalaman ang bahay ni Entice? Shit, may anak si Entice, ayokong madamay ang inosenteng batang iyon.
"I've been chasing and longing, Almika. I'll surely do that if you want,"
"Chasing is the only way to get you and lock you again."
Kaagad na nahulog ang cellphone mula sa kamay ko. Umatras ako habang hawak ang anak ko.
"Anong ibig niyang sabihin?"
Mabilis ang tibok ng puso ko, hindi lamang sa kaba kundi pati narin takot. He's scary, no, he's insane. Kinuyom ko ang kamao ko upang pakalmahin ang aking sarili, ngunit kahit anong gawin ko ay tumatak parin sa isip ko ang sinabi ni Vandeon. Hindi niya naman siguro itutuloy hindi ba? I hope so. Demonyo ka talaga, Vandeon, hindi kana mapipigilan.
***
Again, for those readers na nalilito sa daloy ng story, huwag nalang pong basahin instead na mag comment ng mga hindi kaaya-aya. It was stated po sa umpisa na kapag naguluhan? You stop or you continue. Have a nice day and take care always! Spread love 🫶
Chapter 5
Magsimula sa umpisa
