Σήμερα σε είδε, όχι στα όνειρα της, ούτε από φωτογραφίες
Από κοντά. Καιρός ήταν.
Μόνο σε κοίταξε τίποτα παραπάνω. Φαινόσουν καλά. Φαινόσουν χαρούμενος.
Όπως και αυτή. Ήταν καλά. Και ας έσπασε η καρδιά της σε μικρά κομματάκια μόλις διέκρινε την μορφή σου.
Σε κοίταξε από μακριά. Την κοίταξες και εσύ.
Αχ Θεέ μου ήσουν πάλι στο μυαλό της. Έχει κουραστεί να σκέφτεται μονάχα εσένα.
Πρώτη φορά της συμβαίνει κάτι τέτοιο. Πρώτη φορά καταλαβαίνει το πως μπορεί να νιώσει για ένα άτομο.
Το στομάχι της δένεται κόμπος. Ασφυκτιεί μέσα στα ίδια της τα συναισθήματα.
Πονάει να αγαπάς. Σκέφτηκε.
Πονάει να τον αγαπάς και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα για αυτό.
Πονάει να σου λείπει κάποιος τόσο πολύ.
Πονάει να τον κοιτάς από μακριά και τον αγγίζεις μονάχα στα όνειρα σου.
Πονάει να μην μπορείς να ενώσεις τα χείλη σου με τα δικά του.
Πονάει να κάνεις έρωτα με το μυαλό σου και όχι με αυτόν.
Πονάει να κλαις για κάτι που έχει τελειώσει εδώ και 1 χρόνο.
Πονάει να μην μπορείς να ξεχνάς.
Πονάει να πονάς.
