When Heartbeat Stops [COMPLETED]

Chapter 24

Kumain lang kami at nagkwentuhan. Nagtatawanan pero ramdam ko na may kulang. Umuwi rin sila nang mag-12 na, bumalik ulit sa normal ang bahay, sa pagiging tahimik.

"Anasthasia, pwede naman tayo bumalik sa dating masaya diba?", mama asked nang paakyat na sana ako. Nililigpit niya na ang iba pang kalat sa lamesa.

I smiled a little. "Alam niyo naman po yung sagot diyan".

"Huwag mo naman iparamdam na kasalanan ko'ng nasira ang pamilya natin dahil alam mo na ang papa mo ang nagloko", she said.

I pursed my lips and sighed. "Alam ko po", at umakyat na 'ko sa kwarto ko.

When the morning came, nag-jogging lang ako bago pumasok. I took a taxi and arrived at the hospital after thirty minutes. I smiled as the hospital personnels greeted me. I wear my doctor's gown and prepared myself for another day of my job.

"Iced coffee", Dionne said while holding an iced coffee. I chuckled when I remember something about iced coffee. "Fracio", he added. Kinuha ko ang iced coffee sa kamay niya at sinamahan niya 'ko magpahinga, kakatapos lang ng duty ko and I did five operations today.

"Thanks".

"Ang lungkot naman ng binibini ko", he muttered. I chuckled. "Dahil sa iced coffee na 'yan kaya nagsimula love story natin", he said.

I looked at him with a smile. "Ang corny mo rin kasi that time. Seryoso? Ginamit mo pa talaga apelyido mo para bumanat sa akin".

"Dahil naman 'dun kaya ka na-inlove", then we both laughed.

"Ang kapal mo", I joked.

"Totoo naman, biruin mo, umabot tayo ng taon", he said.

I smiled as I remember the moments we shared together. I looked at him. "Dionne", I uttered. "Thank you", and gave him a genuine smile.

He hold my hand. "You don't need to thank me, Thasia, I love you", he said then he kissed my forehead. I closed my eyes and savour the moment.

"Yuck, get a room!", Jayna shouted when she saw us. Natawa kami pareho ni Dionne.

"Sagutin mo na kasi si Gal", I told her.

"Shut up", she replied and then went back to the ER.

"Tara na?", I asked him. I want to spend the night with him. With him, I feel energize.

"Tara".

Bumalik kami sa loob ng ER, we're both laughing nang biglang nagpakita si Karlo. "Doc, may nagpapabigay sayo", he said and handed me a letter. My forehead creased.

"Secret admirer?", Dionne asked.

"Sira", I said at him. "Kanino galing?", I asked Karlo.

"Binigay lang sakin ni Kuya Tony 'yan 'e, pinaabot daw sa kaniya", he replied. "Sige, doc, balik na 'ko sa trabaho", he said and tinanguan ko siya.

"Thanks".

"Buksan mo", Dionne said nang tinitingnan ko lang yung letter. I open the letter and saw a message written on it.

Anasthasia,

Tomorrow, after your duty, let's talk.

Engr. Percy Lacson.

Napatulala ako sa letter na galing sa...sa taong naging isa sa rason kung bakit nasira ang pamilya ko. Halos malukot 'ko na ang papel nang maramdaman ko na hinawakan ni Dionne ang kamay ko.

"Kalma, pwede mo naman hindi puntahan kung hindi mo pa kaya tsaka sana nag-message na lang siya sa instagram o facebook, sinulatan ka pa talaga", then he laughed to enlighten the mood

Nilagay ko na sa bag ko ang letter at lumabas na kami ni Dionne. "Kain tayo", he said at pumunta kami sa nagtitinda ng ihaw-ihaw. "Ano'ng gusto mo?", he asked me.

"Dugo at hotdog lang", I replied. Binigay niya ang order namin para maluto, umupo muna kami sa bench habang hinihintay ang pagkain namin.

"Kapag sumahod ako, kakain tayo ng steak", he said.

My brows knitted. "Hindi na kailangan, okay na 'ko sa ganito. Masyadong mahal ang steak", I replied.

"Steak ng Jollibee, burger steak, mahal", he said. Tawang-tawa siya kaya sinamaan ko siya ng tingin.

"Bwiset ka talaga", I said.

He gave me a smack kaya nanlaki ang mata ko but he just laughed and get our order. Sira talaga, ang daming tao tapos ginawa niya 'yun.

"Solve?", he asked when I finished the last bite of my hotdog. I nodded at him. "Ang kalat mo kumain", he said at pinunasan niya ang gilid ng labi ko.

"Wala naman dumi, Dionne", I told him. Hindi naman kasi ako naglagay ng ketchup or what sa hotdog kaya walang magiging dumi.

He shrugged. "Umisa lang naman", he said kaya inirapan ko siya.

"Ingat ka", he said nang pasakay na 'ko sa taxi. I nodded and bid goodbyes to each other. Mabilis lang ang naging byahe kaya nakarating agad ako sa bahay.

Tahimik na naman ang bahay, ang laki na ng bahay namin pero lumungkot naman 'to. I sighed. Umakyat na lang ako para makapagpahinga na pero narinig ko ang mga hikbi ni mama. Pinakinggan ko lang ang bawat paghikbi niya. Napapikit ako at hinayaan na sumikip ang dibdib, nahihirapan rin si mama. Hindi niya rin gusto ang nangyayari sa pamilya namin.

Sana pinili pa nilang lumaban.

Pumasok na 'ko sa kwarto ko at naramdaman na naman ang lungkot. Unti-unti na 'kong nasasanay na maging malungkot.

Kinabukasan, I did my usual job. Checked and monitor every patients. Hindi ko na rin masyado naramdaman pa na mag-isa 'ko kasi kasama ko naman sina Jayna at nagpapatawa pa sina Calvin at Karlo.

"Pupunta ka talaga?", Dionne asked after my duty. "Gusto mo ba ihatid kita? Saan ba kayo magkikita?", he asked again.

I smiled. "Kailangan ko rin siya makausap, bumalik ka na sa trabaho mo", I answered. Hindi pa kasi tapos ang duty niya kaya hindi niya 'ko masasamahan but it's okay.

I received another letter awhile ago from the same person, sinulat niya lang kung sa'n kami magkikita at maghihintay siya no matter what. Dionne kissed me at my forehead bago ako umalis. Malapit lang sa ospital ang meeting place namin kaya nilakad ko na lang.

I inhaled enough air before getting in and saw a woman with a kid. I walked towards them. She smiled at me when she saw me.

"Anasthasia", she said.

And I felt the pain again.

~•~
-♡