QUERENCİA |•| NisBar

Bölüm 1/ Valor

Günümüz insanı, her şeyin fiyatını biliyor; ama hiçbir şeyin değerini bilmiyor.

Oscar Wilde

🍃

İnsan değer verirdi elbet ama değer bilmezdi.

📚

"Evet hanımefendi anlıyorum sizi ama tekrar söylüyorum kapağın içerikle uyumlu olması gerekiyor. Kitap kapağı dark konu light olursa size ve kitaba gelen yorumlar kötü olacak."

Yaklaşık 15 dakikadır kitap kapağı konusunda sorun çıkaran bir yazarla konuşuyor ve onu ikna etmeye çalışıyordum. Fakat o anlamamak için büyük emek sarf ediyor olmalıydı çünkü hâlâ aynı şeyden bahsediyorduk.

"Benim hayalim bu. Ben kapağın dark olmasını istiyorum. O kadar."

"Bakın anlatamıyorum sanırım. Hayaliniz evet ama maalesef hayalinizdeki kapağın konuyla alakası yok."

"Ben size güvenip sizi seçtim. İsteklerimi yerine getirmeniz gerekiyor."

"İsteklerinizin de bize uyması gerekiyor. Unutmayın kötü yorum almanız durumunda yalnızca siz değil bizde etkileneceğiz. Özellikle ben çünkü kapağı ben yapıyorum."

"Gerçekten sorun çıkarıyorsunuz. Müdürünüzle konuşmak istiyorum."

Ben mi sorun çıkarıyordum yani? İnsanlar gerçekten değer bilmez. Bunu şu an da bir kez daha anladım. Derin bir nefes çektim içime.

"Peki biraz bekleteceğim." Deyip telefonun ses kısmını elimle kapadım.

"Berkan bi' bakar mısın?" bana doğru dönüp kafasını 'ne var' anlamında salladı. Gözlerimle telefonu işaret ettim. Göz devirip yanıma geldi.

"Yine mi kapak sorunu?"

"Sence?" yüzünü buruşturup telefonu aldı elimden.

"Buyrun ben Berkan Karabulut."

Karşı tarafın ne dediğini duymuyordum. Berkan'ın yüzünün aldığı şekillerden çok da iyi şeyler söylemiyor olduğu belliydi. Bakışları bana döndüğünde bana sövüyor olduğunu anlamıştım. Sinir bozucuydu gerçekten.

"Anlıyorum. Fakat Nisa Hanım size olması gerekenleri söylemiş. Böyle bi' şeyin olması çok zor hatta imkansız. Sizin mutluluğunuzu ne kadar umursuyorsak bi' o kadar da şirketi umursuyoruz."

Kadın konuşmaya devam ederken Berkan defalarca göz devirmişti. Sıkıldığı çok bariz ortadaydı.

"Bakın genel müdürümüzle konuşmanız bi' şeyi değiştirmeyecek."

Elini alnına götürdü ve bana baktı. Sakinliğini korumaya çalışıyordu. Alnındaki elini omzuma koydu.

"Peki. Biz size birazdan döneceğiz." deyip telefonu kapadı.

"Ne zaman bitecek bu kadınla olan sözleşme?"

"Daha bir yılı var." suratını astı fakat hemen düzeldi ve ellerini kaldırıp bana baktı.