Μη με Ξεχάσεις.

Κεφαλαιο 3. {Ταρακούνημα}

Πέρασε σχεδόν ένας μήνας από αυτή την αναπάντεχη συνάντηση με τον Οικονόμου.

Είχα ξεκινήσει την πρακτική μου σε ένα πολύ καλό Φυσιοθεραπευτήριο και οι μέρες μου κυλούσαν αρκετά γρήγορα.

Πέρασε σχεδόν μια εβδομάδα από τον οριστικό χωρισμό μου με τον Ηλία.
Αποφάσισα πως έπρεπε να κάνω ένα νέο ξεκίνημα στην ζωή μου χωρίς να σκέφτομαι τα λάθη του παρελθόντος.

Όπως κάθε Παρασκευή, τελείωσα την πρακτική μου στις 17:00 το απόγευμα.
Μπήκα στο σπίτι μου τρομερά κουρασμένη και άνοιξα το κινητό μου.

Ο Πάρης μου είχε κάνει 15 αναπάντητες. Τρομαγμένη, τον πήρα τηλέφωνο 2 φορές αλλά δεν μου το σήκωσε.
Ήμουν έτοιμη να πάρω την Κατερίνα όταν χτύπησε το κουδούνι μου. Έτρεξα γρήγορα και όταν ρώτησα ποιος είναι άκουσα τον Πάρη που ούρλιαζε να του ανοίξω. Άνοιξα αμέσως και έτρεξα στην πόρτα.
Άκουγα τα βήματα του στις σκάλες και θα ορκιζόμουν ότι πήγε να πέσει.
Όταν έφτασε, σταμάτησε μπροστά μου σκυφτός και προσπαθούσε να πάρει ανάσα.

《Πάρη τι έγινε;》τον ρώτησα τρομοκρατημένη.

《Μα καλά, τόσοι όροφοι στον 4ο βρήκες να πιάσεις σπίτι;》μου απάντησε λαχανιασμένος.

《Γιατί δεν ήρθες με το ασανσέρ;》τον ρώτησα.

《Γιατί δεν θα είχε σασπένς!》Μου απάντησε και τον κοίταξα απορημένη.

《Παιδί μου πας καλα; Τι έχει γινει;》Δεν πρόλαβα να τελειώσω την πρόταση μου όταν με έσπρωξε μέσα στο σπίτι και έκλεισε την πόρτα.

《Ο Οικονόμου!》Μου είπε ξαφνικά. Στο άκουσμα του ονόματος του η καρδιά μου άρχισε να χτυπά πιο γρήγορα.

《Τι έπαθε;》του απάντησα.

《Με γουστάρει!》Τον κοίταξα για λίγα δευτερόλεπτα μην μπορώντας να καταλάβω τι γίνεται.

《Τι εννοείς σε γουστάρει;》Τον ξανά ρώτησα καθώς τον ακολουθούσα στην κουζίνα.

Ο Πάρης έβγαλε από το ψυγείο την κανάτα με το νερό και ήπιε γρήγορα.

《Είναι φως φανάρι σου λέω, μου έστειλε μήνυμα. Μα και αυτός ο αχόρταγος, αυτοσυγκράτηση δεν έχει; Τόσα λεφτά θα μπορούσε να μου στείλει ένα λελουδο πρώτα ρε αδερφέ... αμέσως στο ψητό!》Τον κοίταζα ακόμη με το στόμα ανοιχτό μη καταλαβαίνοντας λέξη.

《Τι σου είπε δηλάδη;》Τον ρώτησα σαστισμένη.

《Μου έστειλε πρόσκληση από την προσωπική του σελίδα στο Instagram για αύριο το βράδυ. Κοίτα!》μου είπε και μου έδειξε το μήνυμα.

"Καλησπέρα Πάρη!
Επειδή δεν ξέχασα τα παράπονα για το πουκάμισο σου, θα μου ήταν μεγάλη μου χαρά να επανορθώσω με ένα μπουκάλι κερασμένο απο εμένα αύριο το βράδυ για εσένα και την παρέα σου!
Όταν φτάσεις στην είσοδο πες απλά το ονοματεπώνυμό σου και θα σε πάνε αμέσως στο τραπέζι σου.
Καλή σου μέρα!"

《Αχ θα τρελαθώ η καημένη! Τι να φορέσω; τους ξέρω εγώ αυτούς. Γυναικάρες στα κουτσομπολίστικα, άντρακλες στην κρεβατοκάμαρά τους!》

Ο Πάρης είχε πάθει αμόκ και λίγο πολύ και εγώ το ίδιο. Ακόμα κοίταζα σαν χαμένη και πότε πότε γελούσα με αυτά που μου έλεγε. Με χίλια παρακάλια με έπεισε για άλλη μια φορά να πάω μαζί του για συμπαράσταση. Δεν μπορούσα να κάνω κι αλλιώς και δέχτηκα.

《Βέβαια δεν υπάρχει περίπτωση να πάμε από την αρχή. Δεν θα μου φύγει εμένα το αυτί επειδή η Χρουσαλά αποφάσισε από πιγκουίνος να γίνει αηδόνι. Θα πάμε στο δεύτερο πρόγραμμα!》

Συμφώνησα με όλα και τον άφησα να μιλάει για 2 ώρες ασταμάτητα.

                             ◇◇◇

Εκείνο το βράδυ πέρασε γι άλλη μια φορά μετά από σχεδόν ένα μήνα, με εμένα, να σκέφτομαι τον Κωνσταντίνο Οικονόμου και το πόσο καλά έκρυβε τις προτιμήσεις του.