𝐇𝐨𝐰 𝐓𝐨 𝐁𝐞𝐜𝐨𝐦𝐞 𝐀 𝐁𝐚𝐝 𝐆𝐢𝐫𝐥

Chapter 62

Το πήρα στα χέρια μου, το άνοιξα και άρχισα να το επεξεργάζομαι... ένα δαχτυλίδι!

- ΑΑΑ!

Έπιασα το κεφάλι με τα χέρια μου καθώς άρχισε να με πονάει ανυπόφορα.

Flashback:

- Τι θα ήθελε το αγόρι;

- Εμμ, Γεια. Θα ήθελα να... ξέρετε να αγοράσω ένα σημαντικό κόσμημα για την κοπέλα μου. Κάτι ξεχωριστό, διότι για εμένα αυτή η κοπέλα είναι ξεχωριστή!

- Μη πεις τίποτα άλλο αγόρι μου. Ξέρω τι θέλεις!

Μου είπε ο άντρας και μου έδειξε ένα δαχτυλίδι.

- Ουαουυ, είναι τέλειο!

Του είπα και χαμογέλασε.

- Είναι ένα ξεχωριστό δαχτυλίδι.

- Όμως, μου κάνει κάπως για δαχτυλίδι αρραβώνα; Εγώ δεν θέλω αρραβώνα. Όχι ακόμα.

- Αγόρι μου, δεν είναι απαραίτητο να της το δώσεις τώρα. Μπορείς να το κρατήσεις για πιο μετά.

Μου είπε και το βλέμμα μου έπεσε στον Στέλιο, ο οποίος βρισκόταν λίγο μακριά μας και χάζευε κάποια κοσμήματα.

- Μ'αρέσει, το θέλω.

- Όμως, πρέπει να κάνουμε παραγγελία για να στο φτιάξω. Διότι, αυτό το δαχτυλίδι είναι ξεχωριστό όπως προανέφερα.

Μου είπε και γουρλωσα τα μάτια μου.

- Τι εννοείτε; Τι το τόσο σημαντικό έχει αυτό πια;

Του είπα και γέλασα.

- Αν παρατηρήσεις καλύτερα το διαμάντι, θα δεις πως μέσα σε αυτό είναι καλογραμμένα δύο γράμματα που συμβολίζουν τα αρχικά ονόματα του ζευγαριού.

Έκανα αυτό που είπε και το είδα.

Πραγματικά ήταν καλογραμμένα δύο Άλφα.

- Το συγκεκριμένο το έφτιαξα απλά για το δουν και αν τους αρέσει να φτιάξω και αλλά. Λοιπόν; Πες μου το όνομα της κοπέλας σου και το δικό σου.

- Το δικό μου, είναι Αχιλλέας και το δικό της Άρια.

Του είπα και με κοίταξε χαμογελαστός ενώ σταμάτησε να σημειώνει στο μπλοκάκι.

- Μα συγγνώμη; Πιστεύω, ότι αυτό το δαχτυλίδι είναι φτιαγμένο για εσάς τους δύο και δεν χρειάζεται να σας φτιάξω άλλο καθώς είναι ήδη έτοιμο!

Μου είπε και του χαμογέλασα στραβά.

- Έτσι λες;

- Αχα.