My Survival Love

Chapter 1. Her Past.

Noon pa man, when I witnessed how my grandma fight for her life, because she has a cancer that time ..stage 3. Very late for us to know, very late to be treated. I watch her as she slowly lost all her hopes to live.

I was 13 at that time, very naive ,innocent . And she said something to me, "that everything happens for a reason". Na ang pagkakaroon nya ng sakit ay may rason. Ito daw ang plano ng Diyos. At sa kauna unahang pagkakataon kinuwestyon ko sya, kinuwestyon ko ang Diyos ," Kung kagustuhan nya bang nakikitang nahihirapan ang anak nya". Dahil iyon ang nakitang kong pinagdaanan ni lola. Bawat arw na lumipas nakita ko ang paghihirap nya.

Flashback...

December 24, 2013

Desperas ng pasko, ang karaniwang ginagawa ng bawat pamilya ay naghahanda para sa noche buena. Ginagayak ang mga regalong sa bawat isa ay nakalaan.

Habang ang aking pamilya ay hindi na naisip makagawa ng regalo para sa isa't isa . Gabi na dapat nagagalak, nagsasaya ang bawat miyembro ng pamilya, sa ami'y nalulugmok, nasasaktan at lumuluha .

Dahil wala nang sasakit pa kapag nakikita mo ang taong mahal mo na unti unti nang nagpapaalam sayo. Sa murang edad ay naunawaan ko na ang kahahantungan ng lahat ng ito. Habang nakapalibot kami sa hinihigaan ni lola ay walang tigil ang pagbuhos ng aking luha.

Pinanuod ko silang yakapin ng sobrang higpit si lola, hagkan ito, at sabihin ang lahat ng salitang gusto nilang sabihin. Alam ko na ang kalalabasan nito, dahil lahat ng ginagawa nila ay parang huli na, huling yakap , huling halik, dahil huli na ang lahat.

Kanina habang naghahanda para sa noche buena, pinatawag kaming lahat ni lola. Dahil hindi nya na daw kaya. At doon nag simulang mag iyakan ang bawat isa. Habang  ako, I just stood behind my parents back, silently crying and feeling hopeless.

"A-apo angela" sa naghihinang boses ay rinig kong tawag ni lola.

I walk silently beside her, with a trembling hand, i reach for hers.

"L-lola", hirap kong tawag dahil walang anu-ano'y  nabunghalik ako ng iyak.

This is just a bad dream right? pls someone, wake me up...

"A-ang g-ganda ganda mo a-apo, b-bagay- na bagay sayo ang p-pangalan mo, a-angela" , nahihirapang usal nya.

i like that when she call me by my first name...

She caressed the side of my cheeks, as she wife off my teras, luha na walang tigil katutulo.

"s-smile apo, everything happens for a reason, at i-isa pa nahihirapan na rin ako, namimiss ko na rin ang l-lolo mo. Hindi naman ako mawawala ....d-ditto".

She said, at tinapat ang kanyang nanghihinang kamay sa tapat ng aking dibdib.

"N-nno! no, no ! iiwan mo rin ako, w-wag lola pls! Magdodoctor ako! G-gagamutin pa kitahuh? So don't give up now lola please, plsss"

Nagmamakaawang usal ko habang walang himpay ang pagtulo ng luha. Pls wag mo akong iiwan...

"S-so innocent, but is being a doctor is what you really want? If yes, then go for it" she said smiling.

Smiling, na parang walang problema, na parang wala syang sakit na parang hindi kami nasasaktan. She's smiling, na parang ano mang oras hindi nya kami....iiwan.

"Y-yes lola, i will become a doctor! you will wait for me right? Gagamutin pa kita diba? Gagaling kapa. nangangakong usal ko.

" Mahal na mahal kita a-apo, wag mo yang kakalimutan. I may not be h-here literally but always r-remember that I will watch for y-you".

At parang tumigil ang mundo ko ng makita kong dahan-dahang kumawala ang higpit ng pagkakahawak ng  kanyang kamay sa akin.

I watch as she slowly closed her eyes, I watch as she died in my arms.  At wala akong nagawa.

At sa pangalawang pagkakataon ..iniwan ako ng taong mahalaga sa akin.