Chapter 89 : Safety Blanket

33.4K 2.5K 2.1K
                                    

no matter where you are - us the duo

no matter where you are - us the duo

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.


"Spicy!" Napasinghap si Drummer sabay labas ng dila niya. Agad kong kinuha milkshake na nasa mesa at inilapit ko sa bibig niya ang straw. 

"Thank you!" He smiled and continued eating after taking a few sips.

I smiled and nodded, ruffling his hair as I placed the milkshake back at the table. Mabuti na lang at tuluyan nang naglaho ang bukol sa noo niya. Hindi na kami mahihirapan sa pagtago ng sikreto namin.

"Tagal naman ng Kuya Jethro mo..." Napasulyap ako sa relo ko at muling napalingon sa pintuan ng restaurant, umaasang bigla itong bubukas at makikita ko ulit ang ngiti niya.

"Ate!!!"

Mabilis akong napaharap ulit kay Drummer nang marinig ko ang napakalakas niyang palahaw. 

Naningas ako sa kinauupuan nang makitang nakatayo sa likuran ni Drummer ang babaeng may malaking pilat sa gitna ng mukha. May hawak itong kutsilyo na nakatutok sa leeg ni Drummer.

Sa isang iglap, biglang lumitaw ang ngisi sa mukha ng babae kasabay ng paggilit nito sa leeg ni Drummer.

"Drummer!" I screamed at the top of my lungs.

"Silver! Silver, panaginip lang 'yon! Silver!" Narinig ko ang boses ni Jethro hanggang sa namalayan ko na lamang na nakaupo na ako sa kama. Hawak ni Jethro ang magkabila kong pisngi. 

"Si Drummer?! K-kinuha si Drummer!" Napahagulgol ako.

Mabilis na umiling-iling si Jethro. "He's at his parent's house. Hinatid natin siya last week. He's okay. You just had a nightmare again."

A mix of relief and exhaustion washed over me. I broke down crying as Jethro wrapped me in his warm embrace. 

"It's okay, Silver. It's okay..." he whispered repeatedly, comforting me.

***

"Yeah, Drummer's asleep beside me. Humihilik pa nga," inaantok pang sambit ni Slade mula sa kabilang linya. 

I sighed in relief, rubbing my forehead gently as I sat on top of the kitchen counter. "Thanks... and I'm sorry for disrupting your sleep. Tulog ka na ulit."

"Nightmare again?" he asked. 

"Yeah..." I admitted with a chuckle. 

"Are you sure you're moving back here tomorrow?" he asked, worry evident in his voice. 

"Yeah..." Tumango-tango ako at napatingin kay Jethro na kasalukuyang nakatalikod mula sa akin at nagtitimpla ng kape. "If there's one thing I learned, it's to never run away again. I learned my lesson, Slade."

"You can still stay there if you want to. Don't force yourself. She will understand," he said kaya napangiti na lamang ako.

"Nah. I can't live in this hotel forever. I'm unemployed, remember?" biro ko.

When the bridge fallsTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon