24 uur ✅

Hoofdstuk 2

'Oké, we moeten echt even bijpraten,' zei Maxime.
Ze zaten met zijn allen in de zitkamer rond de tafel te kletsen.
'Jazeker!' reageerde Thalia.
'Wie heeft er een vriendje? Of vriendinnetje,' vroeg Liv terwijl ze Tymon aankeek bij die laatste woorden.
'Serieus? Waarom moet het hierover gaan?' vroeg hij zich af.
'Omdat het kan, of omdat het leuk is,' zei Liv.
'Nee, het is heel erg,' schudde Tymon.
'Trouwens, we moeten nog even kijken wat we gaan eten. Mijn moeder is er deze avond niet dus we moeten pizza bestellen of friet halen,' zei Liv.
'Oeh, ik heb wel zin in Pizza,' reageerde Tymon vrolijk.
'Als het vegetarisch is, goed idee,' zei Thalia.
'Mag dat niet van je geloof dan?' vroeg Maxime, en ze wees naar de hoofddoek van Thalia.
'Precies,' zei Thalia.
'Dat komt wel goed. Bedenk even welke je wil dan bestel ik ze,' zei Liv.
De vrienden zochten een pizza uit en Liv bestelde ze bij Domino. Hun bestelling zou over een half uurtje thuis worden bezorgd.
'Zullen we vast een film uitzoeken die we kunnen kijken?' stelde Maxime voor.
'Laten we The Darkest Minds kijken! Dat is een leuke film,' stelde Thalia voor.
'Ja inderdaad,' stemde Tymon mee in.
Ze pakte vast wat drinken, zette de film klaar en maakte de zitkamer gezellig met kaarsen, kussens en dekens.
Na een half uurtje ging de bel en met zijn alle deden ze open.
'Hey, Jesse!' groette Liv verbaasd.
'Hey, ik werk bij Domino weet je nog,' zei hij met een knipoog. Met een beschamend hoofd draaide ze zich om naar haar vrienden.
'Jongens, dit is Jesse, mijn buurjongen. Jesse, dit zijn Tymon, Maxime en Thalia,' stelde Liv haar vrienden aan elkaar voor.
'Hey, nu ben ik niet de enige jongen in deze groep,' zei Tymon vrolijk.
'Sorry man, ik moet zo weer terug, anders word mijn baas boos,' zei Jesse spijtig.
'Ah, jammer,' zei Tymon sipjes.
'Wil je nog wat drinken voor je weer verder moet?' vroeg Liv.
Jesse keek even op zijn horloge. En dacht na. 'Ik heb drie minuten. Lekker, wat heb je?' antwoordde Jesse.
Ze gaf hem een groot glas fanta en hij dronk het gulzig op. Daarna moest hij, naar grote spijt van Liv, weer verder met zijn werk.
'Hoe oud is dat stuk?' vroeg Thalia toen Liv de deur achter haar buurjongen dicht sloeg.
'17, hoezo?' lachte ze. Ze wist wel dat Thalia hem knap vond. Ze wist namelijk dat ze exact dezelfde smaak jongens hadden.
'Hij is zo knap,' giechelde Thalia.
Maar Tymon pakte de pizza's. 'Wie er warme pizza's wil moet nu mee naar boven komen.'
Snel gingen ze naar de zitkamer. Tymon deelde de pizza's uit terwijl Thalia de film aanzette.
Toen de film was afgelopen en de pizza's op waren stond Liv op en pakte vier stoffen zakjes uit een laatje.
'Omdat we elkaar niet heel veel zien heb ik iets gemaakt en bedacht,' begon ze.
Ze gebaarde dat ze de zakjes open mochten maken. Erin zaten gevlochten armbandjes met 4 verschillende kleuren leer. Elk zakje had ook een kleur die bij de bandjes zaten. Er zaten ook 4 dezelfde bedeltjes in per zakje.
'Iedereen heeft hetzelfde bandje, maar die bedeltjes die in je zakje zitten staan voor jou. Dus die gaan we uitwisselen zodat we altijd aan elkaar blijven denken,' vertelde Liv.
'Wat mooi. Heb je dat zelf gemaakt?' vroeg Thalia.
'Ja, ik heb het zelf gemaakt,' antwoordde Liv.
Ze hielpen elkaar de bandjes om doen.
'Zal ik beginnen met mijn bedeltjes uitdelen,' stelde Liv voor.
'Ja is goed,' zei Tymon.
Ze pakte de vier bedeltjes en liep als eerst naar Maxime. Die stak haar hand uit en Liv klikte het bedeltje om het groene draadje vlecht. Datzelfde deed ze ook bij Tymon en Thalia. Daarna stond Maxime op en hing haar beeldjes aan iedereens blauwe draad van de vlecht. Hetzelfde deed Thalia met haar bedeltjes aan de rode draad en Tymon aan de zwarte draad.
Nadat ze alle bedeltjes hadden uitgedeeld balden ze hun hand tot een vuist en hielden die bij elkaar tussen hun in. Bewonderend keken ze naar de armbandjes en er viel een vredige stilte.
'Wat zullen we morgen gaan doen?' vroeg Maxime toen.
'We kunnen gaan shoppen? Of in elk geval de stad in,' stelde Liv voor.
'Shoppen is saai,' zei Tymon.
'Dan gaan we toch gewoon de stad in en zien we wel wat we gaan doen,' zei Thalia.
'Oké dan,' zuchtte Tymon.
'Het word echt wel leuk hoor,' grinnikte Maxime.
'Nu is het tijd om te gaan slapen,' zei Liv, 'We moeten nog een hele week samen.'
Ze gingen naar boven en maakten hun bedden op. Vervolgens gingen ze hun tanden poetsen en trokken ze hun pyjama aan. Ze kropen onder de dekens en bleven nog heel lang kletsen. Uiteindelijk gingen ze toch maar slapen. Toen ze de volgende ochtend wakker werden was Thalia's bed leeg.
'Ze is vast naar de wc,' zei Liv.
'Dat denk ik niet. Kijk maar,' wees Maxime.
'Wat?' vroeg Tymon.
'Er ligt een briefje op het kussen,' antwoordde Maxime. Ze klauterde over de bedden heen, pakte het briefje en las het voor.

Liv, Maxime, Tymon,

Thalia is ontvoerd. Geef mij in 24 uur de zilveren ring met de groene steen.