THE GUY THEY CALLED, Mr. Programmer

CHAPTER 13- LIVING WITH THEM

Napangiti ako ng madinig ko yung sagot niya. "Nagpakilala siya sayo? Or do you saw his face?" Tanong ko sa kanya kaya nakita ko yung pagkunot ng noo habang nakatingin sa akin.

"Of course not. Dumating lang siya habang buhat ka. Nang maipasok ka na niya sa bahay ay sinabi niya about what happened to you and then he left" simpleng saad niya kaya napanguso ako.

"Bakit kasi hindi mo pinatanggal yung mask niya?" maktol ko sa kanya kaya tinaasan niya muli ako ng kilay. "Why would I do that?" saad niya sabay alis sa kusina kaya sinundan ko siya na pumunta sa sala.

"Syempre, hindi ka ba nagtaka kung bakit ganun yung suot niya tapos dala dala niya ako kahit hindi ko naman yun kilala" saad ko pero hindi siya nagsalita at sa halip ay binuksan yung tv.

Napanguso nalang ako at agad na tumabi sa kanya sa sofa.

"Uy, hindi ka ba papasok?" Tanong ko sa kanya kaya umiling siya. "Babantayan na muna kita" simple niyang saad kaya napatingin ako sa kanya. Seriously?

"I'm not a kid anymore. I can take care myself" saad ko sa kanya sabay tulak sa kanya papaalis sa sofa kaya salubong ang kilay niya na tumingin sa akin.

"Damn. What are you doing?" Inis niyang saad ng tuluyan ko siyang mapaalis sa sofa kaya humiga ako dito para hindi siya makaupo. "I told you already. Umalis ka na. I don't need you here" saad ko. Nagulat nalang ako ng inupuan niya yung paanan ko kaya napahiyaw ako dahil sobrang bigat niya.

"Argh! Nakakainis ka talaga!" bulyaw ko sa kanya ng makaupo na ako habang siya naman ay tuluyan ng nakaupo sa tabi ko habang tumatawa.

"You're not even my relatives para sundin kita" saad pa niya kaya umakto akong hahampasin siya sa braso. Napatigil ako at ngumiti ng pilit ng tumingin siya ng matalim sa akin.  

"Hehe, may namok kasi. Nagmamalasakit lang" saad ko kaya inirapan niya ako. "Sige na, pumasok ka na. Bahala ka magkakaroon ka ng absent. Hindi ka na magiging honor student o di kaya ay best in attendance" pananakot ko sa kanya pero tinaasan niya ako ng kilay.

"I'm a gifted person. Hindi ko na kailangan pumunta sa school para mag-aral. I already know what they were discussing about. Paulit-ulit nalang" saad niya kaya napatawa ako.

"Wow ha! To much confidence dude. Hinay hinay lang baka matangay ako ng hangin" saad ko kaya napatingin siya sa akin.

"I'm just stating the fact" saad pa niya kaya napairap nalang ako. Kahit kailan talaga ang hambog nito.

Tok! Tok! Tok!

Napatingin ako sa pinto ng may kumatok dito. Agad namang tumayo si Calix at binuksan ito.

"What are you doing here?" Seryosong tanong nito kaya lumapit ako doon.

"Thank god you're alright!" salubong sa akin ni Even sabay yakap sa akin kaya agad ko siyang tinulak.

"Woah easy babe. I'm just here to know if your okay" saad niya sabay lapag ng mga dala niyang paper bag.

"I'm fine. Umalis  ka na dito" saad ko sa kanya habang nakatayo pero hindi ako nito pinansin at sa halip ay umupo sa sofa.

"What are you doing here Calix?" Tanong nito kay Calix habang nakaupo sa sofa.

"I'm living here" sagot nito habang nililipat sa iba yung channel kaya sarkastiko itong tumawa at agad na tumingin sa akin.

"So your post is true. You are finding some boarders in your house" saad nito sa akin at agad na kinuha yung phone niya sa bulsa.

"Then congrats, you already have your two boarders now" saad niya na siyang ikinagulat ko. "Hello? Yes, prepare my things and I will send you the address" saad nito sabay end ng call kaya napasigaw ako sa harap niya.

"WHAT?! SERIOUSLY?" saad ko pero hindi ako nito pinansin.

"My post is clear. Only FEMALE boarders" saad ko pero hindi parin nila ako pinapansin.

"Umalis na nga kayo dito! Bwesit kayo!" Inis kong saad kaya sabay silang natawa. "Ang pogi ko namang bwesit" saad ni Calix.

"I'm more handsome than you, Calix" saad naman ni Even kaya nagsukatan sila ng tingin. What's happening? Akala ko ba magkaibigan sila?

"I am the most" saad naman ni Calix na hindi nagpapatalo kaya nagpagitna na ako sa kanila.

"Shut up! Hindi kayo pogi!" Saad ko kaya napatigil silang dalawa.

"Please lang. Umalis na kayo dito" saad ko habang nakapikit at pilit na pinapakalma ang sarili ko.

"Una akong napunta dito. Siya nalang yung paalisin mo" saad ni Calix kaya napailing naman si Even.

"I deserve to be here more than him. I'm the son's owner of the University. My family is supporting your tuition. Would you let me out here?" saad ni Even kaya napadabog nalang ako sa harap nila.

"Bahala kayo! Ako ang lalayas dito!" Saad ko sabay labas. Akala ko ay pipigilan nila ako ngunit nadinig ko lang yung tawa nila.

"Sige, magiingat ka" dinig kong sabay nilang saad kaya napikit nalang ako sa sobrang inis.

"Argh! I hate you both!" sigaw ko sa sobrang inis.

Gosh! I can't imagine myself living with the both of them in the same roof!

Maaga akong tatanda nito!