GELİNCİK (Tamamlandı)

13. Bölüm

Ben geldiiiiim🙌

********************************

Asya' nın kucağında mışıl mışıl uyuyan Devran ile eve döndüklerinde onları kapıda Züleyha karşılamıştı. Kapıyı açıp herkesin içeri geçmesi için kenara çekilirken bakışlarını yerden kaldırmadı.

Kabahatli olduğunu biliyordu, yapmaması gereken bir şey yapmıştı ama elinde değildi. Söz konusu Devran olunca gözü hiç kimseyi görmüyordu. Hiç kimseyi.

İçeri girdiklerinde Sultan hanım gelinin kucağındaki torununa uzanıp kucağına aldı. "Kızım Devran bu akşam benim yanımda uyusun, yoruldunuz sizde."

"Olur ana."

Asya son bir kez daha Devran' ın seyrek saçlı başını öpüp kolları ve ona teslim etti. Yaman annesinin merdivenlerden çıkışını izledikten sonra sert bakışlarını arkalarında duran Züleyha' ya çevirdi ve uzanıp Asya' nın elini tuttu.

"Asya, Züleyha' nın sana söyleyecekleri var."

Bunları Züleyha' nın çekingen gözlerine baka baka söylemişti. Şimdiye kadar Alize' nin emaneti diye, annesi karışma dedi diye aralarına girmemiş, kaynaşmalarını beklemişti ama hata etmişti. Bu hatasının bedeli de kıyamadığı sevdiğinin canını yakmıştı. Bir nevi onun da canı yanmıştı.

Asya derin bir nefesle göğsünü şişirirken Yaman' ın elini sıktı. Hastanede söylemişti çünkü Züleyha' nın ondan özür dileyeceğini ama Yaman fazla sert davranıyordu.

"Sen odaya çık, biz baş başa konuşalım."

Yaman sert çehresini Asya' ya çevirirken bakışları hızla yumuşamıştı. "Emin misin?"

"Abi karını yiyecekmişim gibi davranma, zaten pişmanım."

"Sen sus Züleyha!"

Yaman' ın yüksek sesi onu sustururken Asya bir kez daha sıktı onun elini. "Hadi odaya çık."

Yaman ona dönüp saçlarına kısa bir öpücük kondurup geri çekildi ve merdivenlere yöneldi. Asya ve Züleyha kapı önünde baş başa kaldığında ortama sessizlik hakimdi. Saat geç olmuştu ve çalışanlar çoktan geri çekilmişti.

"Gel mutfağa geçelim, sıcak bir çay demler içeriz."

Asya arkasını dönüp mutfağa giderken Züleyha biraz şaşırmış bir şekilde peşine takıldı. Ona kızıp tıpkı Yaman gibi yarın evi terk etmesini söyleyeceğini düşünmüştü.

Asya mutfağa girip çay demlerken masanın üzerindeki yemeklere içi giderek baktı. Kısmet değilmiş diyerek tencereleri toplarken Züleyha' da sessizce yardım etti ona. Çay suyu kısa zamanda kaynamaya başladığında Züleyha masaya oturmuş, Asya' da yeni demlediği çay ve iki bardak işe onun tam karşısına oturdu.

"Biraz demini alsın öyle içelim."

"Bana kızmayacak mısın Asya?"

Asya ona dikkatle bakan Züleyha' ya bakıp başını salladı. "Hayır. Zaten kızacak fırsat bile bulamadım. Sonra düşündüm de, yani kendimi senin yerine koydum. Yeğenimi güvenmediğim bir üvey annenin kollarında o şekilde görsem kim bilir neler yapardım."

Şaşırdı Züleyha, bunu asla beklemiyordu. Biraz da utandı, Asya' nın iyi biri olduğunu yavaş yavaş anlıyordu aslında ama bugün Devran' ı o halde görünce tutamamıştı kendini.

"Yine de çok özür dilerim, hem yaptığım şey için hem de söylediklerim için. Kızsan bağırsan inan ki sesimi çıkarmam, hatta sende vur bana ödeşmiş olalım."