Soledad

Kabanata 3

Live your life well.

Umalingawngaw ang mga salitang iyon nang kanyang Aunt Edith sa kanyang panaginip.

Am I really living my life well? Ang natanong niya sa sarili. Kung ang klase nang tagumpay sa larangan nang kanyang propesyon na nakapagbibigay nang malaking pera sa kanya ay matagumpay na nga marahil siya sa buhay.

Sila-silang magpipinsan ay masasabi na niyang successful sa kani-kanyang propesyon. Ate Vanessa was a General Manager at a five star casino hotel in Las Vegas, she was also successful with love life and family. The twins, Kuya James and Kuya Dominic, are both in medical field as surgeons and living the best of their lives as bachelors. Ate Wynne was a nurse before becoming a pilot.

Silang magkakapatid ay masasabi na rin niyang successful kahit pa hindi ang mga natapos sa kolehiyo ang naging propesyon nang kanyang mga kapatid sa ngayon.

Their cousins with Uncle Leonard, Leana was an architecture student on her third year, and Gwyndel was a Nursing freshman.

But why did Aunt Edith even said that, why was it so clear?

Ginugulo nang mga salitang iyon ang kanyang isip.

She had gotten depressed in her teens but was able to get out of the darkness come college.

Why?

Ilang minuto rin siyang nagtagal sa terrace bago pumasok sa loob. The cool wind on her skin became chilly that she slightly trembled. Kailangan na rin niyang magmadali na makapag-shower at makababa at paniguradong hahanapin siya sa baba dahil hawak niya ang susi sa pantry room kung saan naroon ang ilang pagkain na inihahain sa mga naglalaro nang sugal. Sa kanya nakatoka ang susi para sa gabing iyon.

A startled gasp escaped her mouth when her eyes landed on the figure at the open door to the room. The light that illuminated the room followed, revealing her sister Saniah.

"You scared the shit out of me, Saniah!" Ang pahayag niya na nakapatong pa ang palad sa tapat nang dibdib. The ache on her chest and her heart that skipped a beat torment her breathing.

"Idiot!" Turan nang kapatid sa kanya sabay ang paghagikgik nito. "Why did you not turned the lights on, silly ate?"

"Why are you here?" Tanong niya na naupo sa gilid ng kama. Madali siyang magulat kahit sa munting kalabit o kaluskos lang. Thank God that she was not suffering from any heart ailment or she could have had a heart attack at that very moment.

"Someone from the crowd ask me for candies, specifically for the imported ones."

People.

Kaya sarado na lagi ang pantry room sa bahay nila ay dahil sa mga imported na mga pagkain na dala nang mga magulang niya. Nahuli niya nang ilang beses as basta na lamang pagpasok nang pantry nang ilang kamag-anak at kakilala roon. Walang kaso sa kanya kung isisilbi iyon sa mga nagsusugal pero ang hakutin ang mga imported na mga candy at tsokolate para sa pansariling interes ay hindi niya nagustuhan.

Kaya nga ilag ang mga kamag-anak nila sa kanya dahil marahil sa paghihigpit niya.

And I don't give a shit.

She had always stood to what was fair and square even if she would look bad because of it.

Mula sa bulsa nang capri pants niya ay hinugot niya ang susi sa pantry room. "Just leave what's enough for tomorrow." Ang tanging nasabi niya nang ilahad ang kamay kung saan naroon ang susi.

"Sure!"

Tomorrow, she would empty the candy and chocolate box after the funeral.

People and imported stuff.