ALABORA

1. BÖLÜM: GİZLİ NUMARA

Bu sefer ilk kez psikopatıma cevap verdim.

Ben yanılmam. Her zaman doğru bir yol bulurum.

Benden ne istiyorsun diye ona hiçbir zaman sormamıştım. Kim olduğunu tahmin ediyordum. Ya da kimler olduğunu. Onlarla eğlenmek ya da beni defalarca yaralamalarına izin vermeyecektim, bu sefer olmazdı ya da daha doğrusu olmamalıydı.

Cevap gecikmedi.

Kim olduğumu merak etmiyorsun. Hım... Sana zarar veremeyeceğimi sanıyorsun, oysa canını öyle yakacağım ki yanıldığını geç olmadan anlayacaksın.

Başımı iki yana salladım.

Yirmi iki gündür beni yakında öleceksin falan filan diye tehdit etmen komik. Birini öldürmek istiyorsan ona bunu söylemezsin, en azından ben öyle yapmıştım ve sen bunu çok iyi biliyorsun.

O tahmin ettiğim kişiyse ne demek istediğimi çok iyi anlamıştı. Artık bu işte yoktum, neden anlamıyordu? Bir süre cevap gelmedi. Şehri izlemeye devam ettim. Mesaj beş dakika sonra gelmişti.

Oyunumuz daha başlamadı, Yağmur Seçkin. Sen sadece öldürmedin, öldürenlerin yanında durmaya devam ettin ve hiç sorgulamadın. Sustuğun için katilsin.

Neyden bahsediyordu? Sorun şuydu ki ben hiç susmadım, işte bu yüzden onlar tarafından dışlandım. Acaba diye geçirdim içimden, bütün bu mesajların sahibi başkası olabilir miydi? Hayır, pek sanmıyordum. O psikopatların dışında hayatımda başka bir psikopat almamıştım.

Ben yoruldum, hem de çok. Derin bir nefes verdim. Ve katil olduğumu sen de biliyorsun Iron Man. Sadece seni öldürmedim ben.

Ona her zaman Iron Man diye hitap ederdim. En sevdiği filmdi, ilk randevumuzda beraber izlemiştik. O günü düşlediğimde kalbim öyle acıdı ki kendime kızdım.

Iron Man... O bok beyinli kim bilmiyorum ama ben o değilim. Belki onların adına da senden intikamımı alırım.

Kaşlarımı çattım. Öyle sinirlendim ki tuşları kırarcasına basarak cevabımı yapıştırdım.

O bok beyinli sensin geri zekâlı! Bitti, tamam mı? Ben yeni bir hayata başladım, geçmişimi seninle beraber orada bir mezarda bıraktım.

Cevap çok geçmeden geldi.

Canının acıması beni sevindirdi. Birini terk etmişsin sen, oysa dediğim gibi terk edilen o it değilim ben.

Şaşırdım. Ben hiçbir zaman onu terk etmemiştim, o beni terk etmişti. Gerçekten o muydu yoksa aklı sıra bana yeni bir oyun mu kuruyordu bilmiyorum.

Kimsin o zaman?

Sadece bir gülücük attı bana. Birkaç dakika sonra yeni mesaj attı.

Katilinim.

Hadi ama! Ne yaratıcı sözlerdi bunlar! Ciddi anlamda benimle dalga geçiyor olmalıydı. Kiminle konuşuyordum bilmiyorum ama cidden yaptığı saçmalıktan ibaretti.

Katil olan birinin ilk kez katili olacaksın. Bol şans!

Ondan cevap gelmedi. Numarayı aradığımda aradığınız kişiye şuanda ulaşılmıyor diye ses geldiğinde şaşırmadım. Benimle farklı numaralardan iletişime geçiyordu. Oysa İstanbul'a ilk taşındığımızda numaramı değiştirmiştim. Numaramı bulması için bayağı uğraşması gerekiyordu.