Günlük rutinimi yapmadan kendime gelemiyordum . Ne mi ? Hemen anlatayım . Sabah aç karnina müzik dinlemek . Tok karnına kitap okumak gibi şeyler ... Evet yanlış duymadınız biraz fazla ironik. Aç karnına muzik dinliyorum çünkü ; sıradan insanlar gibi hemen kahvaltı edemiyorum uyandıktan sonra acıkana kadar müzik dinliyor , sonrasında enfes bi kahvalti hazilayip yiyorum . İsim bittikten sonrada kahve eşliğinde güzel bı kitap faslı ;en aşağı iki saat okurum. Elverelim ki gönlümden tonla saat kitap okuyayim isterdim ki ama olmuyor işte . Evet , kitap kurdu olabilirim ama sevgili ailemle de vakit geçirmek isterim tonla vakit kitap okuyamıyorum . Kitabımın en heyecanlı yerinde kapı çalmıştı kesin sevgili kardeşimdir diye umut ediyordum ki gelen sevgili babam Önder idi. Bana heyecanlı bir şekilde seslenirken buldum bı anda babamı.
"Bu heyecanini neye borçluyum babacım"diye seslenişini destekledim.
"Hazırlan gidiyoruz babacım . Söylemem süpriz ."
Ah babalar evlatlarını merak ettirmeye bayılırlar .Söz konusu benim babamsa sekiz dokuz katı meraklandirmaya bayılır.
