DYM POV
"Dym? Dym? DHYSTEEN MARIE AUSTINE!!" napatalon ako sa gulat ng biglang sumigaw tong katabi kong mukhangvnakalunok ata ng megaphone.
"K*ng*na naman NATHALINE DIAZ anong problema mo't naninigaw dyan, nakalunok ka ba ng megaphone?!" napasigaw narin ako sa gulat, paano ba naman busy ako sa pagkalikot ng phome ko.
Nandito pala kami ni Ally sa rooftop tambayan namin diro sa school, hindi literal na amin talaga sadyang favorite lang namin dito kasi tahimik tas ang fresh pa ng hangin, at kaming dalawa lang ni Ally kasi busy ata yung dalawa.
"Eh kung makasigaw ka nga rin sakin, parang wala ng bukas, megaphone sinasabi mo, bakit kita mo bang may megaphone ako dito? Muntanga lang,. And hello I'm just here in front of you, incase kung di mo ko nakita!". sagot nya sakin pero di na nakasigaw nagulat ata sa pagsigaw ko rin sakanya (hahahah). Malabo din kasi mata ko kaya sinabi nya yon.
"Ikaw nga dyan eh, tsaka ano bang problema mo?" tanong ko sakanya at balik naman ang atensyon ko sa cellphone ko.
"FYI... kanina pa ako tawag ng tawag sa pangalan mo pero di mo manlang ako narinig? Magtapat ka nga sakin bukod sa malabo mata mo, di ka ba naglilinis ng tainga mo?"
"Walangya ka naman Ally pati tainga ko pinapakilaman mo, di ka nga inano ng magandang tainga ko eh." reklamo ko
"Whatever Dhysteen anyway what's with your phone?" bigla na namang napapa english to eh. Tsaka ano namang kinalaman nito sa phone ko
"What's with my phone?" parang tangang tanong ko naman sakanya
"Paulit-ulit lang Dym unli-unli?" naiirita nyang sagot
"Haiisstt... ewan ko sayong nilalang ka." naiirita ko ring sagot sakanya
"Seriously Dym?!" patanong na pagalit na sagot nya. Suss kunwari pa galit ehh di naman ako matiis nyan (hahahah) bad me.
"Hahahaha sorry naman, pero kase tong ...ano ,,ehh ....kasiii...a..nno." nauutal kong sagot sa kanya di ko naman anong sasabihin ko. I lost words to say
"Anong ano? ehh? kasiii? annoo? Are you crazy?! Seriously I can't understand." pagaya gaya nyang sagot sa mga sinabi ko kanina.
Aisssttt... bahala na nga, sasabihin ko na nga sakanya ng maturuan naman ako nito, because as far as I know di naman to ignorante tulad ko, laking mayaman tong babaeng to eh, di tulad ko na ignorante parin sa mga ibang bagay bagay, you know mahirap lang ako na nilalang na wala ng mga parents, kasi nasa heaven na si mama, she died because of I don't know the reason behind that yet. aiiissttt. whatever napakwento na naman ako eh. Nababaliw na ata ako (hahaha) seriously phone lang yung topic tas napunta sa buhay kong wala namang kaganda ganda. Anyway balik nga tayo sa phone ko.
"Ganito kase yun Ally ehhh, paturo mag facebook." nahihiya ko pang sabi sakanya. eh kse nakakahiya naman talaga. Kaya nga ko busy dito kanina ehh. While nagbabasa ako ng story sa phone ko, bigla kasing nag pop up yung Facebook App kaya naclick ko yung download kaya ayun na exit ko ng wala sa oras yung wattpad ko ehh. Curious ako kaya ayun.
"The heck Dym, yan lang pala kina busyhan mo, kala ko kong ano na, hahahahah seriously Facebook." tatawa nyang sagot sakin kaya napatawa na rin ako sa ka ignorantehan ko.
"Dali na paturo na." excited kong sabi sakanya
"Ohh come on.. Well ganito lang naman kita mo yang create new account?" tango lang ang sagot ko "click natin to then yan may email or number mo(dhysteenmarie@.com/ 09120529213), your name (DHYSTEEN MARIE AUSTINE), birthday (APRIL17,1998), age(22), gender(female) etc." pinaliwanag naman sakin lahat ni Ally ang kailangang kong gawin, tas nilagyan nya din ang bio ko, kung san ako nag-aaral, san nakatira, favorites , hobbies, at nilagyan nya din ng profile picture and cover photo yun, ang ganda ko (nyahahaha) wag kang epal!! hahah joke!! Tinuruan nya din ako sa pag add ng mga tao na gusto kong maging friends(sabi nya para daw famous at maraming mga likers hahaha user naman nito, pero keri lang , gorabels hahah) at kung paano mag confirm sa mga magfriend request daw and finally natapos na rin , hooooo!! easy lang naman pala ehhh ( hahahah sorrry nagyabang lang) pero madali lang naman talaga ehhh, buti nalang bilis kong matuto and ofcourse sa kaibigan ko na nagtyagang tulungan at e-explain sa akin lahat. God I'm so lucky to have her as my friend.
Anyway I am Dhysteen Marie A. Austine but my friends , yes friends kasi tatlo kaya bestfriends ko, later I will introduce them, anyways they call me Dym ( tamad kasi mga yun waste of laway lang daw ) but sometimes they call me Dhysteen pag trip nila, o pag di tinatamad at ang worst eh tawagin nila ako sa full name just what Ally called me earlier, well that means naiinis, naiirita o nagagalit sakin.
Sa physical appearance ko marami ang nagsabi na mukha daw akong chinese kasi singkit yung mata ko at matangkad daw ako, sabi ko nga napakalaking imposible at isa pa di ko rin kilala ni makita ang ama ko, di kasi sinabi at di rin naman kinuwento ni mama ang tungkol sa ama ko ng buhay pa sya, kaya di na ko nag expect na magkita pa kami. I am 22 years of age, magkaedad lang kaming apat nina Ally, 4th year college na din kami at gagraduate na soon, business management yung course naming apat.
Long hair hanggang bewang, na may pagkablonde tas straight di na kailangang erebond pa (hahah yabang .. peace*) , maputi rin naman ako kahit papano laking silka to uyyyy.. (hhahaha).
Well yung kasama ko ngayon ay si Ally lang kasi busy yung dalawa pa , ewan ko nasaang kabihasnan sila nagliwaliw, no idea, Nathaline Diaz (Ally), maganda, maputi, matalino, minsan masungit,makulit, moody, maarte minsan, mayaman, walang wala ako pag itatabi kaming apat, parang maid lang, well ano bang panlaban ko sa kanila I'm just an ordinary student, lady, living all alone, but nevertheless they treat me so good, di ko nga alam kung bakit ehh, basta I just woke up na bestfriends na kami, kahit mahirap lang ako tinanggap nila ako ng buong buo walang halong kaplastikan kaya mahal na mahal ko yung tatlong yun kasi sila nalang ang itinuturing kong pangalawang pamilya.
Noon first year college, ako ang palaging binubully ng mga classmates/schoolmates ko kesyo daw panget ako mahirap, ulila, taong grasa, walang magulang, walang kaibigan, magnanakaw daw ako dahil na afford kong mag-aral dito sa napakalaki at pinakamahal na unibersidad dito sa Cebu, paano daw ako nakapasok na exclusive lang naman daw kasi yun sa mga high class na mga estudyante, eh kasalanan ko bang nakapasa ako ng scholarship? buti nga yon eh atleast makapagpatuloy ako ng pag aaral kahit mahirap.
Kahit naman kasi mahirap lang ako at walang mga magulang di naman ibig sabihin nun wala nakong pangarap sa buhay at gusto ko ding suklian ang pag aalaga at paghihirap nina Auntie sakin para lang makapag aral ako, actually hindi naman talaga ako taga Cebu eh, sa manila kami nakatira nong buhay pa si mama, pero nung nawala siya, sinundo ako nina Auntie at mga anak nya para dito nalang cebu ipagpatuloy ang pag aaral at tutulungan daw nila ako. Si Auntie lang kasi ang tanging kamag anak ko na tumanggap sakin para alagaan ako kase bilin daw yun ng mga magulang ko before sila mawala, si Auntie Nia ang kapatid ng mama ko, may dalawa syang anak na babae at lalaki na nakapagtapos na rin ng pag aaral at nagtatrabaho sa Manila, tinulungan nga nila ako sila ang nagbibigay sakin allowance, si Ate Pia sya taga bigay ng pera sakin pambili ng mga project na kakailanganin ko while si Kuya Jaykee naman taga bigay ng allowance ko, sobra pa nga ehh. Kaya laking pasasalamat ko sa kanila, I owe them a lot and I will never forget them, I will always be grateful to them forever... well so much for that.
----- thanks for reading----- hope you like it ******
__chrissylala17__
