honour vs. love | s.m.

Część 1: To dopiero początek

10.09.1939

Adelaide: 

Wojna trwa. Siedzimy wszyscy w małych kawiarenkach, czekając na nowe informacje od Polaków. Przytula się do mojego ukochanego Shawna. Boję się, że jak przyjdzie czas na nasz kraj, to stracę go. Nagle przychodzi mały chłopiec, który sprzedaje gazety i woła.

- Gazeta Codzienna, nowe informacje! Szybko łapcie gazetę" - chłopczyk podaje mi i Shawnowi gazetę. Wytrzeszczam oczy, widząc artykuł. A jest tak napisane:

Kanada mobilizuje się przed Wielką Brytanią                                                                                                      Oficjalne wypowiedzenie wojny Niemcom zostało wydane po sesjach i ogłoszone 10 września 1939 roku. Niewiele wiadomo było o tym, że Kanada rozpoczęła już częściową mobilizację w sierpniu, na długo przed Wielką Brytanią. W rzeczywistości Kanadyjskie Siły Aktywnej Służby zostały zmobilizowane 1 września, dwa dni przed wypowiedzeniem wojny przez Brytyjczyków i  na kilka dni przed własną deklaracją 10 września. Mimo to Kanada jest źle przygotowana z armią licząca zaledwie 4500 żołnierzy, kilkadziesiąt głownie przestarzałych samolotów i sześciu starzejących się 'niszczycieli'. 

Zamurowało mnie. Shawn musi iść na wojnę. Może w niej zginąć. Nigdy go mogę już nie zobaczyć.  O nie.  Patrzę na niego. Jest tak samo zszokowany jak ja. Widzę łzy w jego oczach. On też nie chce mnie zostawić. Boi się o mnie, bo nigdy nie wiadomo, czy tutaj na miejscu nie stanie się coś złego. Wtem Shawn odwraca się w moją stronę. 

- Kochanie... - przytula mnie do siebie. Cała drzę. 

Przychodzi dywizja. Zabierają wszystkich mężczyzn. Próbują odciągnąć Shawna ode mnie. Ale on się nie daje. Całuje moje usta, a potem czoło. Trzymam mocno jego rękę. 

- Obiecuję, że zobaczymy się niedługo. Będę do ciebie pisał listy. Kocham cię - uśmiecha się lekko do mnie, a ja również to robię.

Po czym Shawn znika w drzwiach. Szepnęłam tylko 'kocham cię'. Upadam na kolana i zaczynam płakać. Tracę Shawna i nie mogę nic z tym zrobić...