Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ben bir adam tanıdım lise yıllarımda.
Nasıl güzel bir adam, öyle böyle değil. Gözleri aşka adanmış gibi. Dudakları, dudakları... beni böylesine yakanı.
Bu adam nasıl korkak. Sevmekten, sevilmekten korkuyor. Güzel bir adam ama, çok güzel.
Lise son, sene 2008. Geldi bir gün, "olmuyor." dedi. Olmuyormuş. "Bitsin." dedi. Bitsin dedim. Sen nasıl istersen diyemedim. Sen iste, ölürüm senin için, diyemedim. O gitti, kal demedim. O kalmadı, gitme demedim. Sadece, bitsin dedi... ben de bitsin dedim.
Oysa şimdi olsa, tutar elini söylerim aklımdan ne geçiyorsa. Dilimin ucuna gelenleri, ok gibi saplarım, kıyamam geçerim önüne. Yeter ki kalsın, hep burada.
Ben bir adam gördüm lise yıllarımda. Nasıl naif, nasıl zarif, öyle böyle değil. Yanakları al al, dudakları ondan da kırmızı.
Şarap bulanmış nefesine. Akıyor her güldüğünde, ve ben sarhoş.
Gösteremediğim cesareti, gelip o gösteriyor. Olalım diyorum. Oluyoruz. Sanıyoruz ki, bitmeyecek. Bir gün gelip bitsin demeyecek.
Ben hâlâ ona sarhoşum. 8 sene geçiyor. Ben hâlâ bir ona, hep ona. Geçirdiğim 4 seneyi unutamıyorum. Beraber kütüphaneye gidiyoruz, o kitapları okuyor ben onun yüzünü ezberliyorum. Sanki biliyorum gideceğini.
8 sene de olsa, unutamıyorum kokusunu, avuç içleri diyorum. Vanilya kokuyor. Dudakları şarap. Aklıma geldikçe gülümsüyorum, sonra o da gülüyor. Hayal bile olsa, öpüyorum gülüşünden. Yeniden sarhoş olmuşum.
Uyanıyorum onunla uyuduğum uykudan. Gecemi adadığım geliyor, uyandırıyor beni. Meğer hâlâ rüyadayım. Uyan diyor, ben yokum. Uyanıyorum, boş karanlık bir oda. Işık yok, olsa da ben zaten onsuz karanlık.
Dur diyorum, durmuyor. Kal diyorum, kalmıyor. Seni hâlâ diyorum, gülüyor. Seviyorum. 4 sene sonra neden gittin diye soracak oluyorum, belki üzülür. Soramıyorum. Uyanıyorum onsuz uyuduğum uykudan.
