Why Does it Matter?

Chapter 19: Heat Capacity

At sa gitna ay naka-upo ng magara ang kanilang ina. Her skin is screaming in its whiteness. She's in a maroon evening gown with a very deep neckline, kitang-kita ang kurba ng mayayabong niyang hinaharap. I couldn't believe that devil can be this beautiful and powerful on a painting!

Umakyat kami sa isang magarang staircase, even the carpet that is in the floor ay mukhang mamahalin. The light from the numbers of chandeliers in the ceiling is so beautiful as it struck the whole room. Every corner of the house is nothing but luxury and extravagantness.

Huminto kami sa tapat ng isang pinto, the girl step aside when we both stop in front of it.

"Mrs. Montevedra is already inside." Saad niya habang nakatungo pa. Gusto ko mang magmura para maibsan muli ang kaba ay hindi ko na ginawa dahil nahihiya ako doon sa maganda babae sa tabi ko.

Inayos ko muna ang suot kong turtle neck top ko na naka tuck-in sa button down skirt ko. I look at the girl again pero nakayuko pa rin siya.

Marahan ko namang itinulak ang pinto at bumungad sa akin ang isang kwarto na puno ng libro. I want to show an amaze face pero pinigilan iyon ng puso ko ng makita ang isang babaeng prenteng nakaupo sa isang malawak na couch sa harap ko.

With a glass of wine in her hand, she gestures me to sit down on the sigle couch in front of her. Ang mahaba niyang biyas ay prenteng nakadikwatro. She's wearing a red summer dress na sobrang nagpatingkad pa ng kaputian niya. Her lips are painted with blossom red shade, at preskong-presko ang mukha niya dahil wala siyang suot na make-up ngayon.

"I didn't expect you to have the audacity to come this far." Mahina at maarteng niyang saad. Hindi maipagkakaila ang ganda ng ingles niya habang binibigkas iyon.

Dahan-dahan naman akong umupo sa harapan niya at lumunok bago tumingin ng diretso sa kanya gamit ang buong lakas ko. Tinaasan niya pa ako ng kilay habang sumisimsim sa hawak niyang kopita. The strong aura of a lion is really evident on her, mas kalmado siya ngayon kumpara sa mga araw na galit nag alit siya sa akin.

"I'm here to personally talk to you." Magalang kong saad sa kanya kaya naman napatigil siya sa pag-inom at diretsong tumingin pa sa akin. I look at her closely bago huminga ng malalim.

"Go on, talk." Matigas niyang saad bago ilapag ang baso sa maliit na coffee table niya, ipinagkrus ang mga kamay sa dibdib at prenteng tinignan ako habang ako naman ay parang susuka na sa kaba habang ginigisa ng mga titig niya.

"I want to sincerely apologize to you..." Mahina kong saad habang tinitignan siya ng direkta sa mata. Her eyes resembled Ven's eye so much that looking directly to it ay kitang-kita ko ang mga mata ni Ven.

"Elaborate..." Matapang niyang saad. I lick my lower lips before swallowing the thump in my throat.

" I want to apologize because I don't have the guts to tell you directly that I love your daughter. I'm sorry because I didn't tell it to you the first time we laid eyes on each other. I want to apologize when I couldn't fight for your daughter when you're screaming your rages on me. I'm sorry for being weak. I want to be deserving of her, that's why I'm starting with you." Puno ng emosyong kong saad, ang anino ng pag-aalala at pagiging ina ang lumamon sa mata niya. She looks intently in me before giving me a small smile. Biglang naglaho ang leon sa kanya at isang maamong ina ang nakita ko.

"I don't like you for my daughter. No... I don't want my girl to be like what she is right now. I'm mad... so mad all I could do is lash it out to you because my stupid daughter won't listen to me." Ang tono ng isang nag-aalalang ina ang narinig ko. There is no angst in her face but full of emotion as I can see my mother's feelings and reflection on her face. Napasinghap pa ako ng marahan niya akong inilingan pagkatapos noon.