Sailing Above the Clouds

CHAPTER 26

"Gale, nasasayo ang huling desisyon pero kung ako tatanungin Gale dapat siyang makulong eh. Gale binaboy ka niya."

She cried and cried until someone opened the door and I saw Ken with his brows furrowed.

"What's happening here?"

"You raped my bestfriend." I said and Gale hold my hand trying to stop me.

"Eloisa, calm down you're pregnant." Gale said.

"I want you both to talk, so i'll just leave." I said and walked out para mabigyan sila ng oras upang makapag-usap.

Habang nasa taxi ako ay iniisip ko si Gale, sobrang hina niyang maghandle ng ganitong bagay sa totoo lang sobrang sakit ng ginawa ni Ken at hindi ko alam kung paano niya mahahandle ang ganitong sitwasyon dahil kung ako nasa sitwasyon niya ngayon sobrang hirap.

Someone called me at my phone at agad ko namang sinagot dahil si Parker yon.

"Angel?"

"Parker pauwi na ako." I said.

"Hmm okay, take care, my Angel." I smiled. "I love you."

"I love you too, my Parker."

Nang makarating ako sa tapat ng aming condo ay unti-unti ko 'yon binuksan at nakita ko si Parker na nakatingin sa mga bills sa kanyang harapan at parang stress na stress na siya. Awang-awa na ako kay Parker gabi-gabi siyang puyat, hindi niya na naayos ang mga gawain niya sa school at kung ano na lamang mapasa niya.

Kaya pinagbubutihan ko talaga ang pagtratrabaho ko para lang makabawi at makatulong kay Parker, hindi ko nga alam kung paano ko mabibigay sa kanya ang sweldo ko eh pero siguro uunahan ko nalang siyang bayaran ang mga bills.

"Parker." He hid the bills at his back and smiled at me.

"Hey, Angel." He kissed me at my forehead.

"Are those bills? I have money, Parker. I can pay for it-"

"No, Angel. I can handle it, magpahinga ka na muna magluluto lang ako." He made me sit at the sofa and I just sighed and turned on the television.

I stood up and looked at Parker cooking. I hugged him behind his back and he caressed my hands.

"Parker, I love you so much." I said and leaned my face at his back.

"I love you too, my Angel." He kneeled at me and faced my tummy. "Hey Isaiah, I love you too and wag mo masyadong pahirapan Mommy mo, okay?"

I cried and he looked at me and wiped off my tears. "Parker, let me pay the bills please? Ayoko ng nahihirapan ka."

"No, Angel. I can handle this okay? Trust in me, Angel." I nod and hugged him and fuck it this guy i'm huging right now, I love him so damn much. Ramdam na ramdam kong sobrang mahal na mahal niya kami ni Isaiah.

Pumasok na si Parker sa Mapua habang ako ay nakatingin lamang sa picture frame namin nang pinangako naming dalawa sa isa't isa na sabay naming tutuparin ang mga pangarap namin.

Hindi mapapako ang pangarap na 'yon dahil sabay natin pa 'rin tutuparin 'yon Engr. Parker Shan Aquino.

Tinawagan ko si Mama at agad naman siyang sumagot.

"Anak? Kamusta si Isaiah at Parker? Ikaw?" Mukhang alalang-alala si Mama.

"M-Mama." Gusto ko na sanang humingi ng tulong ngunit naalala ko si Parker, naalala ko si Parker.

Sa oras ba na humingi ako ng tulong sa mga magulang namin parang pinatunayan ko na 'rin na wala akong tiwala sa kanya? Na hindi namin kakayanin na dalawa 'to? Sa oras ba na humingi kami ng tulong parang napatunayan na 'rin namin na hindi pa namin kayang buhayin si Isaiah?

"Mama, okay lang naman po kami." I said.

"Mabuti naman basta kung kailangan niyo ng tulong magsasabi kayo ah? Mahal na mahal ko kayo ng apo ko, anak."

Wala pang nahahanap na trabaho si Parker at todo hanap pa 'rin siya kahit pagod na pagod na siya galing skwela at paghahanap ng trabaho.

Andito ngayon ako sa cafe nagtratrabaho at sobrang raming tao at nawalan pa ng kuryente kaya walang AC kaya init na init ako.

"Waitress!" Agad akong pumunta doon at tinulungan sila sa mga kailangan nila.

Wala akong tigil sa pagtrabaho hindi manlang ako nakaka-upo dahil sa sobrang raming tao at gulo-gulo na ang ayos ng buhok ko.

"Eloisa." I looked at Hollace and he was about to smile when his brows furrowed. "What happened, why the are you so fucking pale?!"

Ramdam na ramdam ko ang unti-unti kong pagkahilo at ang sobrang init tila hinang-hina ako at hindi ko maramdaman ang katawan ko.

Napahawak ako sa kanyang balikat hangang sa maramdaman ko ang unti-unti kong pagbagsak at nang madapo ang aking tingin sa aking palda na puno ng dugo ay tila pinanghinaan ako ng loob.