Her Greatest Downfall

Chapter 45: Unexpected Visitors

"I know." I said in sarcasm.

Umalis na ito at sa oras na tumalikod ito ay talaga namang binaback stab ko sya.

"Makapag-utos akala mo kung sino. Ilang araw palang ako dito feel ko isang taon na ang paghihirap ko" I murmured.

Mabuti nga at may washing machine sya, nakakainis lang dahil hindi pa automatic para babantayan nalang. Kailangan pading banlawan at isampay.

"Napakadami!" I yelled in frustration.

"May sinasabi ka ba?" I almost jump in shock when I heard his voice. Daig ko pa ang nahuli sa kasalanang sobrang laki.

"W-Wala."

"Heto iyong sabon para sa kotse." Anito at inabot saakin ang kahon na naglalaman ng sabon para sa kotse nya.

"Dissolve it on a bucket, two cups of this is enough." Anito at saka ako tinignan

"Gets?" Tanong nito nang hindi ako magsalita.

"Oo." Sagot ko, pinipigilang hindi mainis.

"Good. Gusto mo mag-asawa diba? That's a good practice tho. Enjoy." He said and leave.

"Dumbass!" I yelled and I am hoping na sana hindi nya iyon narinig.

Nangangalay na ang aking mga braso dahil kinukusot ko pa rin ang mga puti nyang damit dahil hindi naman iyo gaanong natatanggal ng washing machine. Isang basket palang ang natatapos ko pero napapagod na ako ng husto.

"Tapos na ba to?" Turo nito ss isang basket.

"Oo, may idadagdag ka pa ba?" Naiinis kong tanong.
Tuminggin ito saakin at sandaling nag-isip.

What? Sana naman wala diba? Nagbibiro lang naman ako.

"Don't answer that." I said and tried to laugh but my laugh sounds so fake so I stop.

"Ako na mag babanlaw nito." Anito at binuhat ang basket na iyon at sinimulang banlawan.

"Mabuti naman." I whispered.

Palihim ko pang inamoy ang huling dalawang basket dahil nakita kong malinis ang mga iyon at mukhang hindi naman nagamit. Pinapahirapan lang ba nya ako? Imbes na magtanong ay nagpigil na lamang ako.

"Gosh, I'm done." I said in relief.

"Go and wash it here." He said and he even raised his eyebrow when I just stood up and looked at him.

"Yeah, right." I rolled my eyes and went next to him.

"What the hell?!" I shouted when the water hits my face.

"Oh? Sorry, hindi ko napansin." Anito at saka pinagpatuloy ang ginagawa.

I calm myself eventhough I feel like I am gonna explode any minute from now..

"Tss, may pang-date pero walang pambili ng pagkain sa bahay." Narinig kong bulong nito. Hindi ko alam kung bulong ba talaga iyon dahil dinig na dinig ko iyon.

"I heard you." I said

"Oh? Congrats, you're not deaf." He just said and it makes me burst in anger.

"Pinapahirapan mo lang yata ako e!" Singhal ko.

"Hmn? Why would I? Wala ka namang ginawang masama ssakin e." Aniya.

"Wala nga, ikaw ang meron!" Naiinis kong sabi nang maalala ang dahilan ng pag-alis ko noon.

"Huh?" He asks innocently.

"Pa-inosente ka pang manloloko ka! Kaya ka lang naman naging successful kasi magaling ka manloko, magaling ka mang bola!" I hissed at him.

"Really huh?" He said and looked at me. I wasn't looking at him I only could see him on my peripheral vission.