FISILTI (Bilinmeze Doğru)

-ZİNCİRLEME-

%evet.. yeni bir bölüm daha atıcam demiştim bu arada kendi bölümümüzde 15. olmuşuz herkese thanks şimdi bu bölümü benim yazmak için bol vaktimin olduğu bir günde yazıyorum (bu nasıl bir cümleydi ya dsdasddas=)) HİKAYEYİ OYLAMAYI VE TAKİP ETMEYİ UNUTMAYIN =)%

Yeni bir güne daha uyandım. Duvarıma bakıp " Acaba bugün neler yaşayacağım?" diye sormadan edemiyorum her kalkışımda. Yemek kokuları burnuma doğru ilerlerken, bir koku daha hissettim. Tanıdık bilindik bir koku. Beni her zaman yanında bulunduran amcamın kokusu bu. Amcam bir şef (yani ben öle diyorum). Aslında yazılım uzmanıydı ama sonradan mesleğine benim yüzümden evden devam ediyor. 

-Onur yemek hazır. Daha kalkmadın mı sen?

-Şimdi geliyorum amca..

Elimi yüzüme değdirdim. Islaktı, terlemiş olsam gerek. Tuvaletin olduğu yer ikinci katta ve odamın hemen yanı olduğu için yüzümü yıkamam uzun sürmemiş oldu. Merdivenlere yöneldim. İndiğim deyse aynadaki yansımamla şok oldum. Hala o kırmızı pjama takımını çıkarmamıştım. Koşar adımlarla odama gidip üstümü değiştirdim. Tekrardan merdivenlerden inip mutfağa ulaşmayı başardım. 

-Neredesin olum yemek soğudu?

-Amca üstümü değiştirmeyi unutmuşum da.

-Unutmuşum derken?

-Evt amca, yüzümü yıkarken farketmedim. Aşşağı indiğimde gördüm. Bir sorun mu var?

-Yo.... sordum sadece. Hadi yemeğimizi yiyelim de okula geç kalma.

- Tamam amca hemen bitiriyorum.

Yemeğimi öyle bir iştahla yemiştim ki şişmiş hareket edemeyecek hale gelmiştim. Yürüyüşüm bir penguen gibi paytak bir şekilde. Odama çıktım. Siyah dolabımın bir kolu kırık olduğu için parmaklarımla dolabımı araladım. Üstümü giyinip okula gidecektim. Hemen hazırlanıp yola koyulduk.  Camı izlemek hoşuma gidiyor. Dışarıdaki doğa beni cezbediyor. Araba ani bir frenle durdu o an. Kalbim yerinden çıkacakmış gibi oldu. Neden durmuştuk?,Neler oluyordu?...

Dayım hemen kendi kapısını açıp indi. Kafamı yola çevirdim ki bir kaza olmuştu. Hemde zincirleme kazalar bütünü. Kaç araç var sayamazdım. O kadar fazlaydı ki bir resimdeki boya taneleri bile az kalırdı. Okula gitmem gecikecekti biliyordum. Tam inecektim ki dayım bana inmemem için dur gibi bir işaret yaptı. Araba bekliyor, kaza yapan insanlara bakıyordum. Aklıma annemin ve babamın kazası geldi. Gözümden küçük bir damla elime ulaştı. Hatırlamamaya çalışsam da  her geçen gün özlüyordum. Nefes almak için çamı açtım elimi çıkarıp rüzgarı hissetmeye çalıştım. Elime bir damla daha düştü ama bu sefer gözümden değil, gökyüzünden. Hava bir anda karanlık bulutlarını her yere bıraktı. Camı kapattım. Dayımı beklemekten başka yapacak hiçbir şey yoktu. Hava giderek soğumuş, arabanın dışarıdaki soğuktan kalır yanı yoktu. Ve bir sarsılma hissettim. Arabaya bir şey çarmış olmalı ki biraz sürüklenip başka bir arabaya yavaşça değdi. Dayım hemen yanıma geldi. Çarpma çok şiddetli değildi belki biraz dokanmış olabilirdi. 

-onur iyi misin oğlum?

-dayı bir sorun yok. Beni merak  etme.

- tamam oğlum hemen geliyorum.

Korku dolu gözlerle sadece yaptığım usulca arabada şu anın geçmesini beklemek. Sadece bu...

%evet... yorumları alıyım. Acaba dayısı ve onur bu durumdan kurtulabilecek mi?, Yada onurun unutması dayısına neden garip geldi?.Bu olay nereye gidecek?. Sorular hala bizimle ve yanımızda yeni bölümü akşam veya yarın atarım.yorumlarınız benim için değerlidir. Takipte kalın veee OYLAMAYI UNUTMAYIN...=) Teşekkür ederim=)%