One

41 3 0
                                    


I was sitting at the shore by the beach appreciating the beauty of sunset right before my eyes, when someone came to sit beside me

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

I was sitting at the shore by the beach appreciating the beauty of sunset right before my eyes, when someone came to sit beside me.

From the corner of my eyes, I knew it was him.

Knowing he's beside me, napangiti na lang ako.

"So, aalis ka na pala talaga?" tanong nya.

"Yep." sagot ko, while still staring at the sunset.

"Ba't kailangan ko pang malaman sa iba?"

When I heard him ask me that, parang kinurot ang puso ko. Hindi ko alam. Pero I can't find the right words to say to him. Anong sasabihin ko?

"Ganun na lang ba 'yon? Aalis ka ng hindi nagpapaalam sa akin?" dugtong nya.

And that's it. . .nararamdaman ko na lang na may mga namumuong luha sa mga mata ko. I hugged my knees tighter.

At napabuntong hininga ako ng malalim. "Ayoko. Naduduwag ako." Nilingon ko sya at nilingon nya rin ako. "Natatakot ako. Na baka kapag nasa sandali na tayong ganon, 'di ko na kayang tumalikod. Na hindi ko kayang magpaalam. Na hindi ko kayang pakawalan ang nararamdaman ko para sa'yo."

He smiled at me. But it wasn't the typical kind of smile na masaya ka, pero yung ngiting may halong lungkot. Pagkalito. Na punung-puno ng emosyon na di maipaliwanag.

"Bakit ngayon lang kita nakilala?" tanong nya habang umiiling.

"Bakit nga ba?" tanong ko pabalik.

He rested his forehead against mine with our eyes closed.

We remained silent for a moment. We savored this moment.

Hanggang sa alon na lang ng dagat ang maririnig.

Pati ang bawat pagtibok ng puso ko. Ramdam na ramdam ko kung gaano kalakas ito at kabilis sa tuwing kasama ko sya. Sa tuwing magkalapit kaming dalawa.

I rested my palm on his chest, I also wanted to feel him. I wanted to feel his heart beat.

If it's beating fast like mine? Kung ako ba ang dahilan? Kung ako ba ang laman non? Kung nagkaroon ba ako ng space doon kahit konti?

He touched my hand kung saan nakapatatong ang isang kamay kong nasa dibdib nya.

"Ikaw." sabi nya.

Ako?

I don't know. But that moment, hindi na ako nagtanong kung anong ibig nyang sabihin.

Inisip ko na lang na . . . baka nga. Kahit papaano.

May AKO.


He cupped my face with his hands, and pressed his lips against mine.

I kissed him back.

Kung pwede lang ayoko ng matapos 'to.

I'll miss everything about him.


His kiss.

His hug.

His warmth.

His touch.

His smile.










This may sound crazy, but for a month and a half being stranded. . .

This guy. . . has captivated me. 

 

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: May 05, 2020 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

Stranded Memories (Short Story)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon