Στο γήπεδο μου

Part 3

Σε αντίθεση με την Λεϊλά που είχε πέσει ξερή στον ύπνο ο Ραφαήλ σκεφτόταν τι θα έκανε αύριο μαζί της που θα πήγαιναν για ψώνια καλά σίγουρα θα της έσπαγε τα νεύρα αλλά τέλος πάντων. Ήταν ώρα και για αυτόν να κοιμηθεί
Όσο για τον Νίκο αποφάσισε να πάει σπίτι του, μόλις έφτασε στο σπίτι του είδε ένα σκυλάκι τυλιγμένο σε μια πετσέτα. Είχε και ένα σημείωμα.

"Αν μπορείτε κρατήστε το, δυστυχώς εμείς δεν μπορούμε έχουμε ήδη 3♥️"

Το σκυλάκι ήταν τόσο αξιολατρευτο που δεν μπορούσε να μην το κρατήσει από μικρό το είχε άχτι, συνέχεια ζητούσε αλλά η μαμά του δεν τον άφησε ποτέ.

Flashback

"Μαμά κοίτα τι ωραίο σκυλάκι που είναι μπορούμε να το πάρουμε;"

"Όχι αγάπη μου δεν μπορούμε"

"Έλεος τι ζήτησα και εγώ ένα σκυλάκι αν σου έλεγα ότι θέλω κότερο θα μου το έπαιρνες'

"Φυσικά και θα σου έπαιρνα το κότερο γιατί θα σου έμενε κιόλας ενώ ο σκύλος μπορεί να πεθάνει"

"Όχι δεν θα πεθάνει , άστο τα επιχειρήματα σου δεν είναι καλά"

"Προχωρά τώρα που μου έβγαλες και γλώσσα"

Τέλοs flashback

Τέλος πάντων πήγε στο σπίτι του με το σκυλάκι πλέον αύριο θα το πήγαινε και στον γιατρό.

Το επόμενο απόγευμα....

Κανόνισαν να βρεθούνε όλοι μαζί για να πάνε για ψώνια τα κορίτσια πίστευαν ότι θα είχε φέρει κανένα φίλο του μαζί έλα όμως που δεν περίμεναν αυτό που αντίκρισαν. Ένα Νίκο με το σκυλάκι αγκαλιά και ένα από δίπλα να κάθεται σαν το χάρο.

"Νάνσυ βλέπω κάτι λάθος έτσι τσιμπάμε λίγο"

"Εγώ να σε τσιμπήσω αλλά δεν νομίζω να αλλάξει και τίποτα"

"Καλά πάμε τώρα και θα του τα ψαλουμε αργότερα"

"Επ κορίτσια γειά σας κοιτάξτε χθες κάποιος μου το άφησε στην πόρτα και το κράτησα!Δεν είναι τέλειο"

"Είναι πολύ γλυκό" είπαν ταυτόχρονα

"Λοιπόν τι λέτε να σας γνωρίσω τον Ραφαήλ από εδώ η Λεϊλά και η Νάνσυ"

"Χάρηκα"

"Δεν θα πω το ίδιο"απάντησε η Λεϊλά

"Έλεος τα Λεϊλά πάμε για ψώνια τώρα"είπε η Νάνσυ

"Και εσύ ρε ηλίθιε άσε λίγο το σκυλί δεν είναι τσάντα"

"Ζηλεύεις και εσύ θα ήθελες ένα κουτάβι"