Derler ki; damadın gelini düğünden önce gelinlikle görmesi uğursuzluk getirir.
Hurafelere gerek yok, sevgilim.
Sana yeminim olsun ki senin en büyük uğursuzluğun ben olacağım.
Polina Alexeyev, herkesi kaybetmişti.
Bratva'nın onun için planları vardı...
"İntikam yolculuğuna çıkacaksan eğer kendinden için de bir mezar kazmayı unutma." — Konfüçyus
Pakhan; Rus Mafyasının başı. Bratva; Rus organize suç örgütü ya da Rus Mafyası Lisichka; Küçük Tilki
Dark Romance kategorisinde sayılan Kazılı Mezar kitabım, bazı tetikleyici unsurları içerebilir. İki başrol karakterim de sağlıklı bir ruh sağlığına sahip değildir.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
1.BÖLÜM "KULEDEKİ PRENSES"
Hurafelere gerek yok, sevgilim. Sana yeminim olsun ki senin en büyük uğursuzluğun ben olacağım.
🎧
SVRCINA, Who Are You?
Polina Alexeyev, kuledeki prenses. İnsanlar bana böyle seslenirlerdi. İçine doğduğum dünya, ailemi beni dört duvar arasına kapamak zorunda bırakmıştı. Onları suçlamıyordum. İnsan içine çıktığım ilk gün, altı yaşındayken babamın düşmanları tarafından kaçırılmıştım. Onlar da beni dört duvar arasına tıkmış, kafama da bir silah dayamıştı ancak babamın aksine istedikleri benim nefesimi kesmekti. Başaramadılar.
Polina Alexeyev, hayatta kaldı. Polina Alexeyev'in bütün aile fertleri öldü ancak o kurtuldu. Şu dünyada hayatta kalan tek akrabamın, abimin, de ölüm haberini yedi gün önce almıştım. Polina Alexeyev'in suratını bilen son kişi de ölmüştü. Polina Alexeyev, artık herkes olabilirdi. Alexeyev soyadını geride bırakıp özgür olabilirdi. Yapmadım. İntikam denilen o duyguya sıkı sıkı tutundum. Özgür olmak istemiyordum, intikam almak istiyordum.
"Bayan Alexeyev," diyen sesini işittim hizmetçimin. "Bay Lyot, sizinle görüşmeyi kabul etti." Suratıma büyük bir gülümseme yerleşti. Aleksandr Lyot, benim nişanlımdı. On yedime bastığım gün, nişanımızı atmıştı. O dahil, ailem dışındaki herkesin suratını görmeyi reddettiğim için belki de benden sıkılmış bu yüzden nişanı atmıştı. Bilmiyordum. Aleksandr Lyot, kimseye hesap vermezdi.
Ondan hesap soran da yoktu. Alexeyevler'in tek müttefiki Lyot'lardı. Onun yardımına ve korumasına ihtiyacım vardı. Alexeyev'leri öldürenler hayatta kalanın da peşine düşecekti. Çeneme kadar uzanan, peçe benzeri beyaz tülü suratıma örttüm. Suratım gizem olarak kalmaya devam etmeliydi. Sofia'nın, evdeki hizmetli, açtığı kapıdan çıktım ve asansöre ilerledim. Garaja açılan asansörden indiğimde alışık olduğum güvenlik çemberiyle karşılaştım. Sürüsüyle adam sadece beni korumak için buradaydı. Sadıklar mıydı? Tartışılır. Onlar satılık askerlerdi ancak benim satın aldıklarımı başkaları da alabilirdi. Onları elimde tutabilmek için paradan fazlasına, korkuya ihtiyacım vardı ve korku unsuru kesinlikle ben değildim.
