ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

~12~

   Και αυτό έκανα. Αφιέρωσα όλη μου την ζωή στο να διαβάζω και να δημιουργώ στην κουζίνα. Είχα κάνει μεγάλη πρόοδο και αυτό με έκανε πολύ περήφανη. Κέρδισα έπαινο και πείρα υποτροφία. Τότε άρχιζα να δουλεύω ακόμα ποιο σκληρά μέχρι που τελείωσα την σχολή μου με άριστα. Μου έκαναν πολλές προτάσεις στο εξωτερικό για δουλειά αλλά εγώ διευκρίνισα ότι εκτός Ελλάδας μπορώ να φύγω για μικρό διάστημα και να δουλέψω εκεί με καλή πληρωμή αλλά όχι μόνιμα. Μέχρι τότε, εγώ δούλευα σε ένα μεγάλο ξενοδοχείο με πολύ καλά λεφτά.

Από τότε που πήγα στην Κύπρο για πρώτη και τελευταία φορά, άλλαξε ριζικά η ζωή μου. Μέχρι και κιλά έχασα και μέσα σε δυο χρόνια είχα γίνει τσίτα. Καλά μην νομίζετε ότι είχα κορμί μοντέλου, αλλά βλεπόμουν. Έκανα επιτέλους, αυτά που είχα στερηθεί και ήθελα να κάνω στο σώμα μου. Άλλαξα ριζικά την ζωή μου και χωρίς κανένα ίχνος της παλιάς μου σχέσης πάνω μου. Ο Μιχάλης, ήταν απλά μια καλή ανάμνηση στο μυαλό μου. Όσο καιρό έλειπα από το σπίτι, αυτός στις άδειες του επισκεπτόταν το σπίτι μου και η μαμά μου –αφού έμαθε ότι χωρίσαμε χωρίς να της πω τον πραγματικό λόγο- του έλεγε ότι έλειπα. Και αυτό συνεχιζόταν κάθε μέρα μέχρι που σταμάτησε να ενοχλεί. Και εξαφανίστηκε από προσώπου γης. Το θέμα ξεχάστηκε.

Και ο καιρός περνούσε χωρίς να έχει αλλάξει κάτι από την καθημερινότητα μου. Χειμώνα καλοκαίρι δούλευα ασταμάτητα είχαν περάσει πέντε χρόνια έτσι ο χρόνος κυλούσε σαν νερό όταν δεν τον μετρούσες και ήσουν σε μια ρουτίνα. Είχα ξεχάσει τι είναι οι διακοπές. Αλλά αυτό δεν με πτοούσε. Έκανα κάτι που μου άρεσε και γι' αυτό δεν παραπονιόμουν.

Και τότε κάποια στιγμή, εκεί που η δουλειά μου θα σταματούσε για χειμώνα, είπα να κάνω ένα μικρό ταξιδάκι. Αποφάσισα να πάω την τότε 7 ήμερη που δεν πήγα στο Λύκειο. Που; Στην Θεσσαλονίκη. Και, κάτι μου έλεγε ότι αυτό το ταξίδι θα μου είναι πολύ ευχάριστο.

Παρέλαβα την βαλίτσα μου στις αφίξεις και πήρα ταξί να με πάει στο ξενοδοχείο που είχα κλείσει για τις διακοπές μου. Σε ολόκληρη την διαδρομή συλλογιζόμουν και σκεπτόμουν πολλά πράγματα. Ταυτόχρονα θαύμαζα την φύση και τον ουρανό που ήταν έτοιμος να βγάλει τα εσώψυχα του. Για μένα πάντως δεν είχε σημασία είτε χειμώνα είτε καλοκαίρι η Θεσσαλονίκη είναι όμορφη. Φτάνοντας στο κέντρο ο ταξιτζής με άφησε έξω από το ξενοδοχείο το οποίο ήταν μπροστά την παραλιακή ένα αρκετά μεγάλο ξενοδοχείο σήμα κατατεθέν και αυτό. Μπέικα μέσα και με βοήθησαν να πάω στο δωμάτιο μου. Ένα μεγάλο δωμάτιο απλωνόταν μπροστά μου με σαλόνι μίνι μπαρ μπάνιο και ένα πουπουλένιο αριστοκρατικό κρεβάτι. Και φυσικά με πολύ ωραία θέα. Βγήκα στο μπαλκονάκι και θαύμαζα τον κόσμο ,τα φώτα, τον λευκό πύργο που ήταν ακριβώς απέναντι μου. Πύρα μια βαθιά ανάσα και ένιωθα την υγρασία της βόρειας Ελλάδας στα σώθηκα μου. άκουσα το κινητό μου να χτυπάει. Ήταν η Χρύσα.