ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

~8~

Την είδα. Τον αγκάλιαζε. Ήταν ποιο όμορφη από μένα. Πήγα κοντά του και του χάιδεψα τα μαλλιά. Αυτός έκανε πως δεν με είδε και συνέχιζε να την αγκαλιάζει και, μετά όλα τα πρόσωπα που ήταν γύρο μου γελούσαν μαζί μου και κορόιδευαν που ήμουν τόσο αναίσθητη.

Πετάχτηκα κατευθείαν. Τι εφιάλτης και αυτός. Ανακάθισα στο κρεβάτι και στερέωσα το κεφάλι μου στα χέρια μου. Το φως του ήλιου ξετρύπωνε από τις χαραμάδες της μπαλκονόπορτας. Ένοιωθα τα μηλίγγια μου να διαστέλλονται και έναν τρομερό πονοκέφαλο να με κυριεύει. Μα τι ώρα είναι; Σκέφτηκα και κοίταξα το ρολόι του κινητού μου. Ήταν ήδη οχτώ και είκοσι το πρωί. Κοίταξα την φίλη μου που κοιμόταν του καλού καιρού δίπλα μου χωρίς να έχει καταλάβει ότι είδα εφιάλτη. Δεν υπήρχε περίπτωση να ξανακοιμηθώ μετά από αυτό. Σηκώθηκα από το κρεβάτι και, φορώντας την ρόμπα μου βγήκα στο μπαλκόνι. Ο ήλιος ανέβαινε με αργούς ρυθμούς στον ουρανό, και είχε λίγη υγρασία εδώ πέρα. Το κλίμα ήταν εντελώς διαφορετικό από τι στην Κρήτη και το ένιωθα στο σώμα μου. Κυρίως στην πλάτη μου.

Πήγα μέσα και παράγγειλα πρωινό από την ρεσεψιόν και όταν μου το έφεραν ακούμπησα τον δίσκο στο τραπέζι δίπλα στην πισίνα, φόρεσα το μαγιό μου και μπήκα στα παγωμένα της νερά να κάνω το πρωινό μου μπάνιο. Το σώμα μου σφίχτηκε από το κρύο νερό και τα μάτια μου ξεθόλωσαν από τον ύπνο. Βγήκα αμέσως μετά φόρεσα το μπουρνούζι μου και έκατσα να απολαύσω το πρωινό μου.

Σέρβιρα στον εαυτό μου καφέ από την καφετιέρα, έβαλα ζάχαρη και έκατσα στα σκαλοπάτια της πισίνας και θαύμαζα την θέα, ήπια μια γερή δόση καφέ που με έκανε να αισθανθώ καλύτερα. Που είσαι Μιχάλη να δεις τι ζωή κάνω και εσένα η τύχη σου δουλεύει. Που να το φανταζόταν ότι θα ήμουν σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο στην Λευκωσία, να πίνω τον καφέ μου μέσα στην ιδιωτική πισίνα που διαθέτει το μπαλκόνι του δωματίου μου και να παρακολουθώ την θέα, καταστρώνοντας το σχέδιο παρακολούθησης του στο μυαλό μου. Βασικά δεν θα το περίμενε να κάνω εγώ τέτοιο πράγμα. Δεν θα το πίστευε κιόλας. Το κάλο όμως σε αυτή την υπόθεση είναι ότι κάνω και ταυτόχρονα τις διακοπές μου. Όσες δεν πρόλαβα να κάνω όλο το υπόλοιπο καλοκαίρι, μιας και είχε μπει για τα καλά ο Σεπτέμβρης.

Πείρα το κινητό μου και κάλεσα τον αριθμό της μαμάς μου. Δεν την πείρα ξανά από χτες το βράδυ που πήγαμε στο μπαρ του ξενοδοχείου και θα έχει ανησυχήσει. Στο δεύτερο χτύπημα το σήκωσε.

«Έλα παιδί μου τι κάνεις;»

«Καλημέρα μάνα σε ξύπνησα;»