~9~

163 12 0
                                    

 Κάτσαμε σε ένα τραπεζάκι σε μια ταβέρνα να φάμε κυπριακό φαγητό. Η κουζίνα τους ήταν πραγματικά πολύ νόστιμη και οι γεύσεις τους σου έμεναν στον ουρανίσκο. Αλλά εγώ δεν είχα τόση όρεξη. Έτρωγα και σκεφτόμουν πως θα νιώσω όταν θα τον δω. Πως θα αντιδράσω αν όλα βγουν αληθινά και πως θα τον κάνω να ταπεινωθεί. Τι λόγια θα του πω και πως θα είναι η έκφραση του προσώπου μου. Ήρεμη; Αγριεμένη; Δεν ξέρω. Ξέρω μόνο ότι πρέπει να φανώ ψύχραιμη. Δύσκολο για μένα αλλά ας μου δώσει ο Θεός δύναμη να το παλέψω. Κοιτούσα τα ερωτευμένα ζευγάρια που περνούσαν από δίπλα μας ή από την άλλη άκρη του δρόμου και σκεφτόμουν όσα είχα περάσει με τον Μιχάλη. Σε δυο μήνες θα κλίναμε 4 χρόνια σχέσης. Αλλά... πολύ φοβάμαι ότι δεν θα υπάρξει αυτό το πράγμα.

«Που ταξιδεύεις;» η φωνή της Χρύσας με έβγαλε από τις σκέψεις μου και την κοίταξα. Είχαμε τελειώσει το φαγητό μας και πίναμε τον καφέ μας.

«Πουθενά. Σκέφτομαι.» της είπα και ήπια μια γουλιά από τον καφέ μου.

«Πολύ σκέφτεσαι ρε Μυρτώ μου. Θα το κάψεις στο τέλος.»

«Δεν είναι ώρα για χιούμορ Χρύσα.»

«Συγνώμη επειδή ο κύριος θέλησε να σου τα φορέσει και εσύ είσαι τόσο σίγουρη ότι όντως το έκανε, σημαίνει ότι πρέπει να χάσεις το χαμόγελο σου;»

«Χρύσα εδώ μιλάμε για μια σχέση 3 χρόνων. Για έναν άνθρωπο που νόμιζα ότι, ποτέ στην ζωή του δεν θα με ξέχναγε και τώρα ούτε σε ξέρω ούτε με ξέρεις; Δεν κοιμηθήκαμε ένα βράδυ μαζί, περάσαμε καλά και τώρα γεια σου! Με αυτό τον άνθρωπο έχω περάσει τα πάντα και θέλω να μάθω γιατί; Γιατί όλα αυτά;»

«Καταλαβαίνω Μυρτώ μου. Αλλά και αν δεν είναι αυτό;»

«Τότε να περάσει αμάξι να με πλακώσει αν λέω ψέματα.»

«Σε παρακαλώ κορίτσι μου τι είναι αυτά που λες τώρα;» κουνήθηκε από την θέση της.

«Η ποινή που θα φάω από τον Θεό αν βγω ψεύτρα!»

Ήμασταν στο αμάξι και περιμέναμε λίγο ποιο κάτω από την πύλη του στρατοπέδου το πούλμαν να βγει και να το ακολουθήσουμε. Η καρδιά μου κόντεψε να βγει από την θέση του όταν το είδα να βγαίνει από την πύλη. Η Χρύσα έβαλε μπρος και το ακολουθήσαμε.

«Είσαι σίγουρη ότι σήμερα έχει έξοδο;»

«Ναι. Θυμάμαι πότε βγαίνει, πότε πάει για φαγητό και πότε κοιμάται. Παρακολουθώ κάθε του κίνηση χωρίς να το ξέρει ο ίδιος.»

ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα