"ဒါေပမယ့္....ဒါက အႏၱရာယ္မမ်ားလြန္းဘူးလား။ ေနာက္ၿပီးေတာ့လည္း ေလာင္းဖန္က အႀကီးတန္းသမားေတာ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီးသားေလ"ဟု စိတ္ပူေနတဲ့ေလာင္းဒီကေျပာလိုက္ပါတယ္။
ရဲခ်င္က ေခါင္းယမ္းကာသာ ေျပာလိုက္ပါတယ္။
"ငါေျပာခ်င္တဲ့အဓိပၸါယ္ကို မင္းသေဘာမေပါက္ေသးဘူး။ ထားပါေလ မနက္ျဖန္ေက်ာ္သြားတာနဲ႔ အခုအခ်ိန္မွာ မင္းပူပန္ေသာကေနတာေတြအားလံုးက ဘာမွမဟုတ္ပါလားလို႔ မင္းနားလည္သြားမွာပါ"
ယန္ယုနဲ႔ယန္းရွီတို႔ေရာက္ေတာ့ တန္နာဇီက အားအင္ကုန္ခမ္းစြာနဲ႔ ထိုင္ခံုတစ္လံုးေပၚမွာ လွဲေလ်ာင္းေနၿပီး စိတ္ဓာတ္က်ေနတဲ့ အသြင္ရွိပါတယ္။ ၾကဴရွီယာနဲ႔ရွန္ယန္ေရွာင္တို႔ကေတာ့ ေဘးနားမွာ သေရစာစားေနၾကပါတယ္။
"မင္းျပန္ေရာက္တာနဲ႔ ေတာ္၀င္ရိုလန္ေက်ာင္းရဲ႕ ၾကယ္တစ္ပြင့္ျဖစ္သြားတာပဲ"
ယန္ယုက ေလာင္းဖန္တို႔ကိုစိန္ေခၚခဲ့တဲ့ ရွန္ယန္ေရွာင္အေၾကာင္းကိုၾကားသိၿပီးျဖစ္ကာ သူမရဲ႕ ၿပိဳင္မယ့္နည္းလမ္းေၾကာင့္ တုန္လႈပ္ခဲ့ရပါတယ္။
"အဲ့လိုေကာင္မ်ိဳးေတြက သင္ခန္းစာေပးသင့္တယ္ကြ"ဟု ယန္းရွီက ရွန္ယန္ေရွာင္၏ ကိုင္တြယ္ပံုကို သေဘာက်စြာျဖင့္ ေျပာလိုက္ပါတယ္။
တန္နာဇီက နစ္နာခဲ့ရၿပီး ေက်ာင္းထုတ္ခံခဲ့ရတဲ့အတြက္ သူတို႔ေတြ စိတ္မတိုဘဲဘယ္ေနၾကပါ့မလဲ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ရဲ႕ဌာနေတြက မတူတာေၾကာင့္ ရွန္ေဂါင္းေရွာင္နဲ႔ေလာင္းဖန္တို႔ကို ဆံုးမခ်င္ရင္ေတာင္ လုပ္စရာနည္းလမ္းမရွိပါဘူး။
"ဒါေပမယ့္ ဒီပြဲအတြက္ မင္းစိတ္ခ်သလား"လို႔ ယန္းရွီကေမးလိုက္သည္။
ရွန္ယန္ေရွာင္က ပုခံုးသာတြန္႔ျပလိုက္သည္။
ၾကဴရွီယာက မုန္႔စားေနရင္းကေန ေျပာလိုက္ပါတယ္။
"ေလာင္းဖန္အေၾကာင္း ငါနည္းနည္းသိထားလို႔ မင္းကိုအလကားေျပာျပလိုက္မယ္"
"ေလာင္းဖန္က လန္းယူမင္းဆက္တိုင္းျပည္က ေလာင္းမိသားစုရဲ႕ အေမြဆက္ခံသူပဲ။ လန္းယူျပည္ထဲမွာေတာ့ ေလာင္းမိသားစုအဆင့္အတန္းက ငါတို႔မ်ိဳးႏြယ္ငါးစုရဲ႕အေနအထားနဲ႔အတူတူပဲ ေနာက္ၿပီး သူတို႔ေလာင္းမိသားစုက ယုေလးရဲ႕မိသားစုလိုပဲ ေဆးပညာစြမ္းအတြက္ ထင္ရွားၾကတယ္။ ေလာင္းမိသားစုက ရာစုႏွစ္ေတြအတြင္းမွာ သမားေတာ္ႀကီးတစ္ေယာက္ကို ေမြးထုတ္ေပးႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အေၾကာင္းကိစၥတစ္ခ်ိဳ႕အတြက္နဲ႔ အဲ့ဒီသမားေတာ္ဟာ လန္းယူျပည္ကေန လနတ္တိုက္ကို ေဆးပညာရပ္ေလ့လာရန္အတြက္ လြန္ခဲ့တဲ့ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခ်ိဳ႕ကတည္းက ထြက္သြားခဲ့တယ္"
