Sadece bir anlık...
Bu bir anlık kurtulmuş olma hissi esaret altında olan bedenimin biraz olsun ferahlamasına sebep olmuştu.
Ruhum, bedenim esaretine rağmen özgürdü.
General Dean üç gündür gelmemesi daha rahat hareket etmemi sağlamasına rağmen varlığına alışmış olduğum komutanı içten içe merak eden tarafımı engelleyemiyordum.
İçimde ki endişe peşimi bırakmıyordu.
Yemeğimi getiren askere komutanın nerede olduğunu sorsamda bir cevap alamamıştım.
Lev Tolstoy okumayı bitirmiştim. Kitabın içeriğini düşünmeye başladığımda hücrenin kapısı yavaşça açıldı.
Gelen kişiyi gördüğümde yüzümü kapalayan sevinç tebessümüyle ayağa kalktım.
Yüzüme ki sevinç dalgası endişeye dönüşmüştü.
Sargılı kolunda fazla oyalanmayan bakışlarım alnında ki yarada karar kılmıştı.
"Ne oldu böyle! İyi misiniz?"
Bir askere sorulabilecek en saçma soruydu. Kimin umrundaydı ki.
"İyiyim Lisa, sadece küçük bir yara."
Küçük bir yara mı? Başımı iki yana salladığımda oturması için sandalyeyi uzattım.
"Teşekkür ederim" derken yavaşça oturdu.
"Bu yüzden mi gelemiyordunuz?" dediğimde içimdeki çelişkili Nur'un "Sizi çok merak ettim."demesine izin vermedim.
Başıyla beni onayladığında gözleri bambaşka bir ifadeye bürünmüştü.
"Sakin ol Lisa, gördüğün gibi gayet iyiyim."
Lisa diye hitap etmesine gerçekten alışamıyordum.
Alışmamalıydım da!
"Ne oldu?" deyip sorumu tekrar yinelediğimde meraklı gözlerim Komutan Dean buldu.
Anlatıp anlatmama konusunda kararsız gibi görünse de anlatmayı tercih ettiği gözlerinden belli oluyordu.
Benden birşey gizlemek istemiyor gibiydi. İçimden kocaman bir tebessüm ettim ama bir yandan da bu tebessümümü kınadım.
"Diğer ilçede bulunan karargâha bombalı saldırı düzenlendi, takviye için buradan üç tabur gönderildi. Birinci taburu yönetiyordum...... dehşet vericiydi, bütün komutanları kaybettik sadece yirmi askeri sağ ve yaralı kurtarabildik."
Koca bir karargâhı yok etmişlerdi. Bunu kim yapmış olabilirdi ki?
Bu olayın faili iyi taraf mıydı? Yani direniş örgütleri, içten içe sevindim sevincimi gizledim.
"Daha önce böyle bir vahşete şahit olmamıştım."
Hâlâ olayın etkisinde gibiydi fakat o bir asker olduğu için böyle olaylara alışkın olmalıydı.
"Peki kim yaptı bunu?"
Bu olayın faillerini sonuna kadar destekliyordum. Komutan Dean yerdeki bakışları beni buldu.
YOU ARE READING
FİZÂNİ
SpiritualAkan kanı hissedebiliyordum. O akan kanın bütün bedenime bir hastalık gibi yayıldığını. O kadar zorla gülümsedim ki, dudaklarım kanadı ama o görmedi. Sessiz bir gülüş dudaklarından firar ettiğinde bu gülüşü canımı yakmıştı. ... Bu çoğrafya umutla h...
ÇELİŞKİ
Start from the beginning
