Sırlarla Dolu Bir Ev

5.Bölüm: Kitap

5.bölüm ile karşınızdayım...olivia'ya düşüyorum resmen ne kadar gizli bir kızzz
**
Beğenip yorum yapmayı unutmayın<3 <3 <3
**

"Avuçlarımda bir kitap tutuyordum, Bir söylenti kitabı.

Saat 15:40

Uykudan uyanalı 5dk olmuştu tam tamına 5 saat uyumuştum. Normalde gün icerisinde 2 3 saat uyuyan ben bugün 5 saat uyumuştum. O kadar çok yorulmuştum ki yeni eve taşınmalar kafamın içindeki o olaylar üst üste geldiğinde baş ağrısı yapıyor bende. Ama akşama kadar uyku olmadığını biliyordum,kendimi hemen toparladım ve uyku modundan çıktım. Aşağıya inmek istemiyordum şu an.

Bende eşyalarımı yerleştirmeye karar verdim. Eşyalarıma yöneldim. İlk olarak kitaplarımdan başlamak istedim,burda bir kitaplık vardı tam da kitaplarımın sığacağı büyüklükteydi bu beni mutlu etmişti çünki en değer verdiğim şey kitap ve don't forget me, olivia love (olivia beni unutma) yazan bir bardaktı. Her zaman aklıma getirsem gözlerim dolardı zihnimden unutmaya çalıştık yine yaşamak istemiyordum o anı. Kitaplarımı yatağımın üzerine bıraktım ve büyüklüğüne göre dizmeye başladim.

1 saate yakın eşyalarımı dizmekle uğraştım eşyalarımı düzenli bir şekilde dizmeyi seviyorum her saatimi eşyalarımı dizerek geçirmek bile istiyorum ama bir süreden sonra sıkılıyorum ve bırakıyorum eğer devam edersem eşyalarım düzenli bir şekilde yerlerinde olmuyor. Ve şu an sıkılmıştım zaten eşyalarımın yarısı bitmişti diğer yarısınıda sonra dizmeye karar verdim ve mutfağa annemin yanına gitmek için kapıya yöneldim.

Kapıyı arkamdan kapattıktan sonra koridorda yürümeye başladım yavaş adımlarla. Bazenliyin etrafa bakınıyordum bazenliyin bakmıyordum. Tam merdivenlerden inecekken koridorun ilerisinde büyük bir ses olmuştu olduğum yerden irkildim. Bu büyük ihtimalle bir kapı sesiydi ama kim bu kadar sert bir şekilde kapıyı çarpardı ki? Annem ya da babam ordadır düşüncesiyle oraya doğru ilerlemeye başladım.bir yandan korkuyor bir yandan da korkmuyordum.

Normal yürüdüğüm hızın daha da altında bir hızdı o kadar yavaş yürüyordum ki yerimden haraket etmesem bile aynıydı bu benim için.
Yürüdüğüm koridorda 1 kapı bile açık değildi berdeb gelebilirdi ki bu ses? Düşünmeye başladım. Gebelde mantık yürütürken bütün gizemli olayları yazdığım kitaptan esinlenirdim. Eğer biris beni gözetliyorsa bu benim daha önce uğradığım bir yer olabilirdi ben sadece odama uğradım yani başka nereye uğramış olabilirim derken burda sadece bir odaya girdiğimi hatırladım küçük,kitaplarla dolu bir odaydı. Umarım orasıdır yolumu oraya doğru çevirdim ve kapi açıktı tamda tahmin ettiğim gibiydi. Böyle ilginç yazılar bazenliyin işe yarayabiliyordu.

Açık olan kapıya doğru yavaşca yöneldim ve içeriye küçük bir göz gezdiriyordum birisi var mı yok mu diye. Ama odada kimseyi bulamadım sadece tek dikkatimi çeken şey pencerenin açık olmasıydı. Bu odaya girse girse annem girerdi herhalde zaten hava esiyordum kapının çarpması normaldi. Hemen odaya girdim ve pencereyi kapattım kapatırken bile dökülüyordu yanlardan tozlar nasıl bu kadar eski ve kirli olabilir. Odadan çıkmadan önce yine dikkatimi kitaplar çekmişti o kadar değişik kitap isimleri ilk defa duymuştum ilgimi çekmiyorda değildi ama şu an zamanı değildi buna emindim. Yine elimi kitaplarım üzerinde gezdirdim,bakmadan odadan ayrıldım.

merdivenlere doğru yürümeye başladım kısa sürede merdivenlere vardım ve aşağıya doğru indim az önce yaşadığım şey küçük bir çarpıntı yapmıştı bana. Ailemden birisini görmeye ihtiyacım vardı şu an ve anneme pencereyi kimin açtığınıda sorucaktım. Mutfağa geldigimde annemi görememiştim bir sürü boş koliler mutfağı doldurmuştu. Ben uyurken annem baya bburalarıbitirmişti. Mutfakta bana çok fazla iş kalmamıştı ama konumuz şu an bu değildi tabikide. Kolileri iç içe koymaya başlamıştım dağınıklıktan nefret eden birisiyimdir. Kolileri iç içe koyarken masanın üzerindeki bir kağıt dikkatimi çekmişti çünki üzerinde ismin yazıyordu. Kâğıdı elime aldım ve arka tarafına çevirdim "kızım ben şu an yeni komşularımızın yanına gidiyorum eğer bu notu görürsen sende gelmeden öncede kolileri getir geç kalma sevgiler annen."