↳❝i guess nothing will be the same anymore❞↲
▪gdzie hyungwon, który od małego
jeździ na wózku przestał wierzyć
w to, że uda mu się zacząć chodzić.
jednak wszystko zmienia się, gdy
poznaje wonho
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
─── ･ ｡ﾟ☆: *.☆ .* :☆ﾟ. ───
Wonho musiał błagać Hyungwona dwa i pół tygodnia na kolanach, by ten poszedł z nim na siłownie.
Codziennie, minimum raz zaczynał ten temat wiedząc bardzo dobrze, jaką odpowiedź uzyska.
„Powiedziałem ci, że nie chcę o tym słyszeć".
„Wonho, nie"
„Nie mam czucia w nogach, jak myślisz czy ja, siedząc na swoim wózku, będę tam dobrze się wpasowywał?"
Zazwyczaj tak odpowiadał mu na jego próby nawiązania tematu, dlatego też zdziwił się, gdy dwa dni temu, Won powiedział, że dla świętego spokoju zgadza się pójść z nim poćwiczyć, jednak po tym ma mu dać spokój i nie pokazywać mu się na oczy co najmniej miesiąc.
— Kiedy zgadzałem się tu przyjść, nie sądziłem, że zawleczesz mnie tu o dziesiątej rano — Uzbrojony w swoje ukochane komiksy, termos z herbatą i dwa ciastka ryżowe, Hyungwon starał się jakkolwiek wytrzymać półtorej godziny w miejscu, gdzie śmierdziało potem, starymi tenisówkami i roiło się od facetów w średnim wieku, którzy wyglądali na bardziej zniszczonych przez życie niż on.
— Najlepiej się ćwiczy rano, gdy nie masz siły i mentalnie śpisz — Odpowiedział mu z uśmiechem chłopak, biegnąc na bieżni, czym wprawiał Chae tylko w zirytowanie.
Było tu głośno, z głośników leciała jakaś nieciekawa muzyka o miłości, a herbata, którą dostał od Lee była zbyt słodka i średnio mu smakowała.
Starał się czytać swój komiks dla zabicia czasu, jednak ten w kółko gadał i gadał, zapewne nie chcąc by ten czuł się wyobcowany.
Sam by tu nigdy nie przyszedł, jednak Eunwoo zachęcił go by chociaż raz wyszedł ze strefy komfortu i sprawdził czy aby na pewno nie polubi spędzać tak czasu ze swoim nowym kolegą.
Bo nie ukrywał tego, że powoli zaczynał lubić Wonho, choć raczej nigdy mu tego nie powie.
Spędzał z nim coraz więcej czasu w ciągu dnia, gdzie nic nie robili tylko oglądali telewizję i czasami jedli Gyeran-Ppang z gorącą czekoladą.
— Lubię swój sen, wiesz?
— A ja lubię spędzać z tobą czas, więc jak śpisz to jesteś dla mnie w pełni nieosiągalny — Gdy skończył biegać, przerzucił się na podnoszenie ciężarów, robiąc się czerwony na twarzy, czym rozbawił Hyungwona.
— Wonho, jakieś dziewczyny na ciebie patrzą — Kątem oka zauważył dwie nastolatki, które chichotały jak opętane i z maślanymi oczami śledziły każdy jego ruch, pokazując palcami.
