Together in LA

7

P.o.v. Hayley

Met een glimlach kijk ik toe hoe Tom met Maya aan het spelen is. Hij heeft haar op zijn rug gezet en rent door de grote hal heen, waar we aan het wachten zijn op onze koffers. Shit! De koffers! Zijn ze al voorbij gekomen? Ik kijk snel terug naar de ronde band voor me en zie dat hij nog helemaal leeg is. De koffers komen pas over een paar minuten. Waarom duurt dat toch altijd zo lang. Met een zucht pak ik mijn telefoon uit mijn tasje. 5 gemiste oproepen van Amanda. Gezellig. Snel bel ik haar terug. Het duurt niet lang of ze neemt op.

"Hayley!"
"Amanda! What's up?"
"Ben je al geland?"
"Ja nu net."
"Oké, top! Heb je al contact gezocht met het bureau in Delhi?"
"Amanda, ik ben echt met pas geland, sta nu zelfs nog te wachten op onze koffers."
"Dus dat is een nee?"
"Dat is zeker een nee."
"Hmm oké, zorg wel dat je dat snel doet. Ze willen graag weten wanneer ze je kunnen verwachten."
"Ik zal ze zo gelijk bellen, oké? Kan je dan nu een beetje kalmeren?"
"Ja ja sorry, laat me weten wanneer je ze hebt gebeld. Ik ben graag op de hoogte van wat je allemaal aan het doen bent daar, wat betreft je werk."
"Zal ik doen. Ik spreek je snel weer oké?"
"Is goed. Veel plezier met wachten."
"Hey bedankt, hè!"
"Graag gedaan." En.. ze heeft opgehangen. Vanuit mijn ooghoek zie ik hoe Tom en Maya aan komen lopen.
"Alles goed?" Vraagt Tom, terwijl hij Maya van zijn rug afhaalt.
"Ja hoor, alleen is Amanda een beetje gestresst over het feit dat ik het bureau hier in Delhi nog niet heb gebeld." Ik moet namelijk via hun foto's maken van beroemdheden hier in India. Dat is de deal die ik heb gemaakt met Amanda voor de komende zes maanden in Azië. Eerst hier in India, dan hierna in China, dan in Indonesië, enzovoort, enzovoort.
"Heb je dat nog niet gedaan? Slecht hoor, Hay. We zijn nu al zo'n tien minuten geland en je hebt ze nog niet gebeld? Schaam je." Met een speelse blik in zijn ogen, kijkt Tom me aan. Ik geef hem een duwtje.
"Oh hou je kop." Zeg ik met een glimlach, terwijl ik met mijn ogen rol.
"Kijk mammie! Daar is mijn koffer!" Mijn blik gaat van de grote bruine ogen van Maya, naar de lopende band met, nu, koffers erop. En inderdaad haar witte met paarse uiltjes koffer komt voorbij.
"Ik zie het, laten we hem maar snel pakken voordat hij weer weggaat." Ik pak Maya's kleine handje en ren zachtjes richting haar koffer. Maya probeert hem zelf te pakken, maar de koffer is te zwaar. Ik lach even. "Ik pak hem wel, schatje." Ik laat haar handje los en pak de koffer met twee handen van de lopende band af. Zodra het op de grond staat, pakt Maya de koffer van me over. "Graag gedaan."
"Dankje mammie!" En terwijl ze dat zegt, rent alweer richting Tom. Dezelfde Tom die aan de andere kant van de band mijn koffer van de band probeert te halen. En ik zeg het zelf maar alvast, hij is nogal zwaar. Tom tilt mijn roze 'suit suit' koffer op, maar valt ondertussen om met mijn koffer bovenop zich. Ik ren lachend naar hem toe.
"Tom, gaat het?" Ik pak de koffer van hem over en kniel naast Tom neer. Hij begint een beetje te grinniken.
"Ja, gaat wel." Ondertussen komt Maya op mijn schoot zitten.
"Arme papa." Zegt ze, terwijl ze een beetje op Tom's arm klopt. Een grinnik kan ik niet onderdrukken en kijk meteen een quasi boze blik van Tom. Nu begin ik hard te lachen.
"Spider-man, dames en heren!"

——————————————————————————-

(A/N)

Heey, long time no see. Of in dit geval geen nieuw hoofdstuk. Oepsie.

Hoe is het ermee?