"လႊတ္...က်မကိုလႊတ္လို႔ေျပာေနတယ္ေလ...
ကားေပၚကဆင္းကထဲကတစ္ရႊတ္တိုက္လီလီရဲ့လက္ေမာင္းကိုကိုင္ကာjenဆြဲေခၚခဲ့သည္...သူမကေတာ့နာလို႔ကိုယ့္ကိုလႊတ္ခိုင္းေနသည္..သိုေပမယ့္jenမလႊတ္ေပးသူမကိုယ္တိုင္အျပစ္လုပ္ထားတာမို႔သူမကိုjenအျပစ္ေပးရမယ္....
jenလီလီကိုအခန္းတစ္ခုဆီဆြဲေခၚလာခဲ့သည္..အခန္းထဲေရာက္ေတာ့jenတံခါးကိုေလာ့ခ်လိုက္သည္..သူမကေတာ့jenကိုေၾကာက္ရႊံစြာၾကည့္ေနသည္...
"မင္းငါ့ဆီကဘယ္ႏွစ္ေခါက္ေလာက္ထပ္ထြက္ေျပးေနအုန္းမွာလည္း...
"႐ွင့္ဆီကအေဝးဆံုးကိုေရာက္တဲ့အထိ...
လီလီေၾကာက္ေနေပမဲ့မ်က္ႏွာကိုတည္ထားၿပီးေျပာလိုက္သည္...ဟုတ္တယ္..ဘာမွေၾကာက္ေနစရာမလိုဘူး..
"မင္းလည္းသိရဲ႕သားနဲ႔မင္းငါ့ဆီကထြက္ေျပးတိုင္းျပန္မိၿပီးအျပစ္ေပးခံရတာကို..ဒါလည္းမင္းလက္မေလ်ွာ့ေသးဘူးလား....
"ဟင့္...
လီလီခနဲ႔သလိုျပံဳးလိုက္ၿပီးသူ႔ရဲ႕မ်က္လံုးတည့္တည့္ကိုစိုက္ၾကည့္ကာ..
"လံုးဝပဲ...
jenရဲ႕မ်က္ႏွာကေဒါသေတြေၾကာင့္ခ်က္ခ်င္းနီလာသည္..ထို႔သို႔jenကိုျမင္ရေတာ့..လီလီjenကိုေၾကာက္မိသည္..ဒါေပမယ့္လည္းလီလီရဲ႕မ်က္ႏွာကိုေတာ့တတ္ႏိုင္သေလာက္တည္ထားသည္..လီလီသူ႔ေ႐ွ႕မွာအားမနဲခ်င္ပါသူ႔ေ႐ွ႕မွာမ်က္ရည္မက်ခ်င္ပါ..
ကိုယ္မုန္းတဲ့သူတစ္ေယာက္ေ႐ွ႕မွာအားငယ္ျပတာကလီလီအတြက္ေတာ့တကယ္ကို႐ွက္ဖို႔ေကာင္းသည္..ထို႔ေၾကာင့္ဒီလိုကိစၥေတြျဖစ္လာရင္ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္ကိုတတ္ႏိုင္သမ်ွတင္းမာထားမိသည္...
"ဘာလည္း..႐ွင္က်မကိုႀကာပြတ္နဲ႔႐ိုက္အံုးမလို႔လား...ဒါမွမဟုတ္ရင္က်မကိုအျပင္မွာတစ္ညလံုးပစ္ထားအံုးမို႔လား..႐ွင္အရင္ကက်မကိုအျပစ္ေပးေနၾကအတိုင္းေလ..
သူမရဲ႕စကားကိုjenေဒါသေတြနဲ႔နားေထာင္ေနရာမွျပံဳးလိုက္မိသည္...ၿပီးေတာ့သူမရဲ႕ႏွားနားကိုကပ္ၿပီး..
"အဲ့ထပ္ပိုေကာင္းတဲ့အျပစ္ဒဏ္ကိုေပးမလို႔...
လီလီjenကိုအနားမွတြန္းထုပ္ၿပီးအျပင္ကိုထြပ္ေျပးမယ္အလုပ္..jenကလီလီရဲ႕လက္ကိုအမိဖမ္းလိုက္ႏိုင္သည္..ထို႔ေနာက္လီလီကိုအေ႐ွ႕တြင္အသင့္႐ွိေနၿပီးျဖစ္ေသာကုတင္ေပၚသို႔တြန္းခ်လိုက္သည္...
