IN ANOTHER LIFE.

CHAPTER TWENTY-SIX: A talk

Kasalukuyang nasa rooftop si Lea at iniisip lahat ng mga pangyayari. Sge didn't even realize na konti konti na siyang nilalamon ng lungkot.

Lea: Argh. Here we go again. *Pinunasan ang luha na tumulo sa kanyang mata*

Subalit nakarinig siya ng foot steps na may paakyat sa bahay nila.

SI MARIA.

Lea: What are you doing here?

Maria: Puwede ba tayo mag-usap?

Lea: Sure. Ano 'yun?

Maria: Ever since you and Aga had problems, iniiwasan mo na kami. Ano ba tingin mo sa amin, Lea? Ganun na lang ba kadaling kalimutan sa'yo 'yung friendship natin?

Lea: M-maria, I-I'm sorry. *Naiyak* I-I don't know how to deal with this. *Tuluyang umiyak* Kasi everytime na nakikita ko kayo naaalala ko siya. And, I hate myself on that. S-sorry. *Mas lalong umiyak*

Naawa naman si Maria dito kaya pinatawad niya na ito agad.

Maria: I'm still hurt. Pero, alam kong kailangan mo ng kaibigan. Sige, I'll be here as your friend for the mean time. *Niyakap niya ito*

Napayakap naman si Lea ng mahigpit kay Maria.

Maria: Shhhh. Tahan na. What happened?

Lea: S-sila n-na n-ni Charlene. I-I saw them kanina s-sa S-School. *Sobs*

Maria: Shhhh. Sige lang, ilabas mo lang. I'm here. *Habang hinihimas ang likod ni Lea*

Lea: T-thank y-you. *sobs*

Maria: I need assistant here. Saglit tawagan ko lang si Pam.

Nakayakap lang naman si Lea na parang baby kay Lea.

Pam: Maria, napatawag ka.

Maria: Asaan ka?

Pam: Nasa bahay, bakit?

Maria: May ginagawa ka?

Pam: Wala, friend.

Maria: I need you. Ayaw ako bitawan ni Lea, eh. Hindi ako makakuha ng tubig. Kailangan ko ng assistant.

Pam: Oh sige, on the way.

FIVE MINUTES AFTER NARINIG NA NILA NA MAY FOOT STEPS.

THAT MUST BE PAM.

Umakyat ito para iabot 'yung tubig.

Maria: Sorry, naabala kita. Naaawa na kasi ako kay Lea, eh.

Pam: Wala 'yun. Masasapak ko 'yang pinsan mo.

Maria: Haaaaayyy. Samedth. Lei, inom ka na muna ng tubig.

Kumalas naman ito sa yakap at uminom na ng tubig.

Lea: Sorry, ha. Para akong baby sa inyo. *sobs*

Pam: Huwag mo na alalahanin 'yun. Andito lang kami, ha?

Lea: Salamat. *Naiyak na naman*

Pam: Haaaayyyy. Naku, shhhh. Tahan na. *Niyakap nilang dalawa si Lea*

Sa pag-comfort nila, napansin nilang nakatulog na pala si Lea.

Maria: Kaya mo bang buhatin 'to?

Pam: I don't think so we could do it.

Maria: Putang ina talaga nitong ni Aga. Sasapakin ko 'yun. Ako sa ulo ikaw sa paa. Madala lang natin sa kama 'to para makapagpahinga. Nakakaawa naman, eh.

Sumunod lang si Pam kay Maria and finally they managed to go to Lea's room without her waking up.

So lumabas na sila at sinarado ang pinto para mas makapag pahinga ng maayos si Lea.

Charlene and Aga on the other hand are fighting inside the car.

Aga: Ano ba, Cha! Sinabe ko na ngang hindi kita puwedeng ipakilala kay Mama.

Charlene: Bakit kasi hindi?! Dahil ba diyan sa Lea na 'yan?!

Aga: Huwag mong mabanggit banggit si Lea dito, Cha. Respetuhin mo 'yung tao!

Charlene: How can I respect that woman kung ginugulo niya ang relasyon natin?!

Aga: Cha, ikaw ang gumulo sa amin. Sinabe ko na sa'yo na huwag mo na ako kausapin but you still did. Ang kasalanan ko lang I let you. I let you to my body. Kaya ayan. We're both suffering from the consequence.

Charlene: M-mahal mo pa ba siya, Aga?

Aga: Don't question my love to you, Cha. Mahal kita alam mo 'yan.

Charlene: Then why do you have to be mad kapag si Lea ang usapan?! *Sumigaw*

Aga: Lea has a special in my heart that no one could ever remove.

Charlene: Even me?

Aga: Yes. Even you. Kaya kung gusto mong mag-tagal tayo, huwag mong mabanggit banggit si Lea. Mahal ko siya, Charlene. Mahal na mahal.

Hindi na umimik si Charlene at hinayaan lang ni Aga na umiyak ito dahil nakakabuwisit ang kadramahan niya.

END OF CHAPTER.