" Ben seni her zaman koruyacağım. Tıpkı yağmurdan koruyan şemsiye gibi ."
♧♣
En çok istediğiniz neydi bu hayatta ? Ya da isteğinizin gerçekleşmesi için ne kadar zaman beklediniz ?
Önceden isteğim ailemle beraber olmaktı. Babam işinden dolayı fazla yurtdışılarına çıkar ve çok nadir ailecek beraber olurduk . Babam yurtdışından geldiğinde ise babama koşar ve sımsıkı sarılırdım. Babam ise kucağına alarak öpücüklere boğardı. Onun kucağındayken hiçbir kuvvetin bana zarer veremeyeceğini ve her zaman korunulacağımı düşündüm.
Ama bir yere kadarmış işte. Her şeyin bir sonu olduğu gibi isteklerimiz , düşüncelerimiz , hayallerimiz de yok olurdu işte.
Ben bu anlarımı özlemiştim mesela. Ailecek beraber olmasak da babamı görmek ve uzun zaman sonra sımsıkı kolların arasında olacağını bilmek bile iyi hissettiriyordu insana.
Şuan babamın kollarının arasında değildim. Ama beni iyi hissettiren kişinin kollarındaydım.
Taehyung beni kendine çekerek yerlerimizi değiştirdiğinde kollarının arasında büzüşmüş ve bir çocuk gibi ellerimi göğsüne yerleştirerek yumruk yapmıştım. Ona bakarken o ise gözlerini yummuş , araba hızlı geçerek yerdeki su birinkintisi Taehyung'a gelmişti.
Taehyung o kadar çok düşünceliydi ki ben ıslanmayayım diye kendisi ıslanmıştı.
" İyi misin Jin ? Bir yerin ıslanmadı değil mi ? " derken beni kendinden ayırmış ve baştan aşağı beni kontrol etmişti.
" Ben iyiyim ama sen ıslanmış olmalısın . " diyerek arkasına geçip baktığımda her yerinin ıslandığını farketmiştim . Ev yakındı. Bu yüzden çabucak gidip , Taehyung'un bu kıyafetlerden kurtulması gerekiyordu. Yoksa hasta olabilirdi.
" Burada fazla durmadan eve gidelim Taehyung . Soğuk kapacaksın. " dedikten sonra Taehyung da onay verip hızlıca gitmeye çalışmıştık.
Babamın güven veren kolları beni sarmalamıyor olabilirdi ama beni koruyup , canını ortaya koyan bir adam kollarını sarıp kolluyordu artık.
Teşekkürler Taehyung , beni koruyup kolladığın için.
♧♣
Eve gelir gelmez Jin benim banyoya gitmemi istemiş kendiside odama - büyük ihtimal kıyafetleri almak için - gitmişti.
Beni düşünmesi hoşuma gidiyordu. Annemde beni düşünüp yapmam gerekenleri kendisi yapardı ve çok mutlu olurdum. Yabancı birisi düşündüğünde ise ne kadar kibar olduğunu söylerdiniz.
Jin ile aylarımız geçmişti ve 1 aylık süreçten sonra kendisiyle savaşmaya başlamıştı. O kadar çok gelişme kaydetmişti ki ... bir psikiyatrist olmadan bunu başarabiliyor olması gurur vericiydi.
Banyoya gidip üzerimdeki ıslak kıyafetleri çıkarırken Jin kapıyı tıklatarak içeri girmiş ve tahmin ettiğim gibi kıyafetlerimi bana uzatmıştı. Benim rahatsız olacağımı düşünerek elleriyle kapatmıştı gözlerini .
Ahh beni deli ediyorsun koca bebek.
Ona teşekkür ettikten sonra kıyafetlerimi çıkarırken aynaya baktığımda dişlerim görükecek şekilde gülümsüyordum. Gülümsediğimin farkında bile değildim.
Gülümsememin sebebi Jin'in biraz önceki davranışlarıydı. O kadar tatlı ve sevimli telaşı vardı ki... keşke gözlerinin nasıl bir halde olduğunu görebilseydim sevimli adam.
Jin'e duygularım vardı. Ama bu duygularımı tespit edemiyordum. Onu hep savunmaya ihtiyacı olan birisi olarak görüyordum ve hep koruyup kollamak , mutlu etmek istiyordum. İlk başlarda görev aşkından dolayı yapıyorum desemde başka birisi için bu kadar çabalayacağımı sanmıyordum. Ama bu duygularımı diğerleri gibi hoşlantı, aşk gibi basit duygulara sığdırmak istemiyordum.
