EJDER PRENSES

EJDER PRENSES °27°

Arkadaşlar gerçekten uzun ve doyurucu, beni açımdan beyin yakan zor bir bölüm oldu. Bir yıldızı hak ettim diye düşünüyorum.

Üstelik bölüm çok bekletmeden geldi.😉

Bölüm hakkındaki düşüncelerinizi bekliyorummm

Medya: Katran Show ehehe 😈😎

*************

Kanlar içinde yerde yatan bedeni görmemle dehşete düştüm ve o an tek yapabildiğim şey "Miya!" diye bağırmak oldu.

İşte şimdi bitmiştim...

************

Hayır, hayır, hayır.

Yüce ejderhalar aşkına!

Lütfen gözlerimin önündeki görüntü gerçek olmasın. Lütfen yaratıkların kanlarının rengi birden kırmızı oluversin. Bu bir rüya olsun Tanrım lütfen.

Gözlerimi sıkıca yumup açtım içinde bulunduğumuz anın hayal olması dileğiyle. Fakat olmadı. Gözlerimi açtığımda Miya hâlâ yerde yatıyor, yaratıklar öğrencilere ve muhafızlara saldırıyor, eğitimli ejderhalar alanı ateşleriyle yakıyordu.

Miya'ya atacağım adımım yaratığın birinin belimden sarılıp beni havaya fırlatmasıyla sekteye uğradı.

Hay, s*çayım!

Şu an ciddi ciddi havada uçuyordum ve saliseler sonra yere çakılacaktım ki her şey saniyeler içinde olup bitti.

Havadaki bedenim yıldırım hızıyla yaşlaşan Katran tarafından yakalandı. Küçük bacakları ve pençeleriyle beni kollarımdan tutarken "Katran!" diye neşeyle çığlık atmaktan kendimi alı koyamadım.

Bacaklarım havada serbest bir şekilde sallanırken aşağıdaki kargaşaya baktım. Geri dönmeden buradan uzaklaşmak istiyordum fakat sadece istek olmakla kaldı. Miya'yı bırakıp gidemezdim.

Tabii hâlâ yaşıyorsa.

"Hadi oğlum, beni Miya'nın yanına bırak."

Dediğimi anında anlayarak Miya'nın önüne indirdi beni. Ayaklarım yerle buluşur buluşmaz üstüme atlayan yaratıkla gözlerimi sımsıkı kapadım ve sanki bir işe yarayacakmış gibi kollarımı kendimi korumak adına öne uzattım.

Fakat kahraman ejderham üzerimize atılan yaratığı ağzıyla havada yakaladı. Kafasını iki yana sallayıp yaratığı uçurumdan aşağı fırlatırken yaratıktan iğrenç bir çığlık yükseldi.

Minnetle Katran'a bakarken Miya'nın durumu aklıma geldi.

Hışımla arkamı döndüm. Kendimi Miya'nın yanına atarak diz çöktüm. Katran bizi yaratıklara karşı koruyordu çünkü. Yaklaşanlara korkunç seslerle geri kaçırıyor, kükrüyor, pençe ve kuyruğuyla darbeler vurarak bizden uzaklaştırıyordu.

Fakat daha fazla dayanamazdı o da tek başına. Bu yüzden hızla Miya'nın üstünü tarayıp kanının nerden geldiğini bulmaya çalıştım.

Üstünde yeşil kan ve pislikten dolayı bulamazken ellerimle yüzünün iki yanından kavrayıp sarstım onu.

"Miya!" diye bağırdım bir kez daha sarsarken ve devam ettim. "Miya! Aç gözlerini! Beni duyuyor musun?"

Nefes alışlarını kontrol ettim korka korka. Burnundan parmağıma üflenen havayla tuttuğum soluğumu bıraktım rahatlayarak. Yaşıyordu.