Heart of Ice || HP fanfictie ||

Hoofdstuk 3

~ De Zweinsteinexpres ~

Ik lig ontspannen in de zetel een boek te lezen wanneer mijn histerische zus binnen komt gelopen.

"Mam!" roept Victoire luid. Ik kijk haar kwaad aan omdat ze me stoort terwijl ik aan het lezen ben.

"Mam!" roept ze weer. 

"Victoire! Alsjeblieft! Kan het wat rustiger?" Ik doe geen moeite om mijn stem niet geïrriteerd te laten klinken en dat ziet zij ook. "Zwijg, Felice. Heb je mam gezien? Ik vind mijn Concealer niet. Mam zou me helpen met nog wat laatste dingen in te pakken." "Con-watte?" vraag ik niet begrijpend.

Ik ben geen make-up persoon. Ik hou het bij een klein beetje mascara. Victoire daarin tegen doet niets liever dan make-up doen. Niet dat ze een barbiepop is, dat niet nee. Maar ze heeft wel wat dingen liggen. Ik begrijp allemaal niets van die termen en dat weet ze goed genoeg.

"Concealer." beantwoord ze dan mijn vraag. "Laat maar. Moet jij trouwens je hutkoffer niet inpakken? Voor je het vergeten bent, sebiet vertrekken we naar Zweinstein?" Ik rol mijn ogen. "Het is niet omdat ik veel van zo'n dingen vergeet dat ik dit ook ben vergeten. Ja ok ik vergeet wanneer we naar oma en opa gaan of wanneer ik heb afgesproken met vrienden, maar nooit wanneer we opnieuw naar Zweinstein vertrekken. Ik heb mijn hutkoffer trouwens gisteren al ingepakt om deze histerie te ontwijken. Misschien zou jij dat in het vervolg ook eens beter doen." Ik kijk verveeld naar Victoire maar zij haalt haar neus eens op.

"Heb je mam gewoon gezien?" "Ik denk dat ze even is gaan kijken bij de Maankalven." Voor de rest negeer ik haar wanneer ze naar buiten loopt en ik verder ga in mijn boek.

Het is een dreuzelboek, maar zo heb ik er wel meerdere gelezen. Ik moet zeggen dat die dreuzels wel fantasie hebben. De boeken zijn eigenlijk altijd wel interessant. Maar niemand, behalve mam en pap natuurlijk, lijkt hier echt geïnteresseerd in te zijn dus meestal hou ik het maar voor mezelf.

Dan komt Louis de deur binnengewandeld en komt rechtstreeks naar mij.

"Felice?" vraagt hij zachtjes. Ik kijk glimlachend op en vraag wat er is.

"Zou je me misschien willen helpen om mijn koffer dicht te krijgen? Het lukt niet?" Ik grinnik even om zijn verlegenheid maar ik zeg dat ik zal helpen en volg hem naar zijn kamer.

Deze dag is altijd één grote chaos bij ons. Het verbaasd me dat ik Dominique nog niet heb gezien. Maar die zal el net zoals mij haar hutkoffer al hebben ingeladen en zou dus uitslapen.

Ik ben altijd vroeg wakker dus ik vind dit geen probleem. Maar Dominique is absoluut géén ochtendpersoon. Ze kan zo laat opblijven als ze wil maar als je haar voor 9:30 wakker maakt, ben je dood. Dat weten ik en James maar al te goed.

James is net zoals mij wel een ochtendpersoon en samen zijn we altijd vroeg op. Een keer is hij naar mij gekomen rond een uur of 8:00 want hij wist dat ik toch al wakker was. Samen zijn we dan de kamer van Dominique binnengekomen en hebben daar een alarmmisthoorn neergezet die nog geen 5 minuten nodig had om te beginnen loeien.

Mam, pap en Louis waren al wakker en Victoire zat bij een vriendin.
Toen zijn James en ik lachend naar buiten gerend met een brullende Dominique achter ons aan. Ze was echt woest! Mam was ook boos maar pap kon er mee lachen. Dat vind ik echt geweldig aan hem. Mam kan soms wel een beetje boos worden om zo'n dingen maar pap vraagt altijd enthousiast en lachend naar wat we hebben uitgespookt.
Dan geeft mam hem eens een hardde tik tegen zijn hoofd en mompelt dan over hoe hard ik op pap lijk.

Daarna hebben we nooit meer zo'n grap gemaakt want mam zou me echt aan de haaien voeren anders.

Nadat ik Louis heb geholpen besluit ik dat het toch maar eens tijd is om Dominique wakker te makken. Binnen een half uur vertrekken we naar het station.