Heart of Ice || HP fanfictie ||

Hoofdstuk 1

"Waarom moet ik eerst?" "Omdat ik je al heel je leven ken en ik je dus niet vertrouw. Zodra ik verdwenen ben als ik eerst zou gaan, zal jij terug je bezem halen en alsnog naar de Wegisweg vliegen. Ik heb totaal geen zin om daar een uur te wachten voor jij komt opdagen omdat je toch besloten hebt om niet mij te volgen. Dus chop, jij eerst." Opnieuw verlaat en luide zucht zijn mond maar toch doet hij wat ik zeg. James stapt in de haard en chekt of hij alles goed vast heeft. "Naar de Wegisweg!" roept hij duidelijk en gooit de brandstof op de grond waarna hij in groene vlammen verdwijnt. Meteen volg ik ook en even later staan we met z'n tweeën op de plek waar we moeten zijn.

James trekt me meteen mee naar de Tovertweelings Topfopchop. Ik glimlach en volg hem tussen de menigte van tovenaars en heksen. Hier en daar herken ik een paar leerlingen van Zweinstein die met hun vrienden staan bij te praten.

Wanneer we in de winkel stappen waar we willen zijn lopen we meteen naar achter waar nonkel George en oom Ron staan. "Aaah! Als dat mijn favoriete nichtje niet is." "Dag oom Ron." Ik grinnik wanneer ik James naast mij even hoor kuchen. "Ook hallo James." zegt oom Ron nu lachend. Ik grinnik. Nu neemt nonkel George het woord.

"Ik neem aan dat jullie hier niet alleen zijn om gedag te zeggen, of wel?" Ik zie de zwartharige jongen naast mij grijnzen. "Wat had je dan gedacht George?" begint oom Ron. "Ze beginnen aan hun 5de jaar op Zweinstein. Deze 2 worden steeds rebelser en rebelser met de dag." James en ik kijke  zo onschuldig mogelijk.

"Waar is Bill, Felice? Ik neem aan dat je vader niet weet dat jullie hier zijn aangezien hij jullie sowieso had tegen gehouden. Net als jou moeder James. Ik denk dat zij nog niet is vergeten hoeveel keer je vader en ik in de problemen zijn geraakt." Ik grinnik. Oom Ron en oom Harry hebben wel al eens wat verhalen verteld over hun tijd op Zweinstein. Ze kwamen veel in de problemen net zoals James en ik. Volgens oma lijken wij allebei heel hard op onze vaders. Alhoewel oom Harry later op Zweinstein zat dan mijn vader, had ook hij de gewoonte om in de problemen te komen.

"Pap moest naar zijn werk en mam ging boodschappen doen. Ze zeiden dat we dit jaar eens alleen naar hier mochten komen." Ik zie dat James daar nog iets sarcastisch aan wilt toevoegen maar ik ga onopgemerkt even hard op zijn voet staan. "Goed dan. Doe je vader de groeten van mij en Hermelien. Ook jij James." Beide knikken we een keer. "Ga nu maar. Als je iets vindt weet je me wel te vinden. Ik heb ook sinds vorige week een nieuwe assistent die me helpt in drukke dagen en als Ron er niet is. Hij staat daar achter de toonbank." Nonkel George wijst even iemand aan. De jongen kan niet ouder zijn dan 20 en heeft bruin haar. Hij komt me bekend voor maar ik weet niet van waar.
Het zal wel niets zijn.

"Bedankt nonkel George! We gaan eens even rond kijken en onze vrienden zoeken. We zijn jullie op het perron nog wel!" roept James enthousiast. En opnieuw trekt hij me aan mijn pols mee verder de winkel in.

Ik zie veel leerlingen die met verschillende fopspullen in hun handen lopen. Van spijbelsmuldozen tot hangoren. Ik zie zelfs een iemand rondlopen met een Hoofdloze Hoeden. Deze zijn verschrikkelijk duur. Maar dat verbaasd me niets aangezien dit ook heel duur is om te maken en nonkel George hier niet zo veel tijd meer insteekt als vroeger.

Ook zie ik nieuwe kinderen, die waarschijnlijk hun eerste jaar op Zweinstein tegemoet gaan, hun ogen zwaar uitkijken. Ik neem ze niets kwalijk. Zo keek ik ook toen ik voor de eerste keer hier binnen stapte.

Ondertussen zijn James en ik gestopt bij het Instant Duistergruis. Omdat wij als familie toch hier een beetje korting op krijgen nemen we dit elk jaar mee. Deze kosten gemakkelijk 10 galjoenen.

Ik weet nog dat oom Ron vertelde dat hij nooit korting kreeg. Nonkel George en zijn broer deden dit gewoon om hem te plagen. Wij daarin tegen hebben geluk.