Χορεύτρια

Επιτέλους έφτασα

5 το πρωί, το αεροπλάνο φεύγει στις 8. Μία ώρα να ετοιμαστώ, μία ώρα δρόμος, μία ώρα αναμονή- τέλεια. Ξύπνησα τρεις φορές το βράδυ, ήμουν πόλυ αγχωμένη, πάντα συμβαίνει αυτό. Είδα πολλά όνειρα το σχέδιο δεν πέτυχε σε κανένα.
Είχα ενημερώσει τους δικούς μου ότι θα φύγω, τους είχα πει ότι θα πάω διακοπές. Οντως μπορεί να γυρίσω και να ξαναπάω ή να μην ξαναπάω. Κάνεις δεν ξέρει.

5 και 37. Είμαι έτοιμη και εχω ελέγξει τα πράγματά μου ήδη δυο φορές. Κάθομαι στο κρεβάτι και κοιτάω απο το παράθυρο. Βρέχει, πρέπει ν ατο συνηθίσω. Έτσι είναι ο καιρός στο Βέλγιο.

5 και 52. Είμαι στη στάση του λεωφορείου και περιμένω υπομονετικά, ισως όχι και τόσο υπομονετικά. Το λεωφορείο έφτασε, είναι άδειο οπότε πρέπει να περιμένω κι άλλο.

6 και 1. Ξεκινάμε. Κάθε δευτερόλεπτο είμαι ένα βήμα πιο κοντά στο όνειρο. Ο χρόνος περνάει πόλυ αργά. Σκέφτομαι να ακούσω μουσική, αλλά δε μπορώ, γιατί θα αρχίσω να χορέυω στον διάδρομο.

7 και 3. Φτάσαμε στο αεροδρόμιο. Αγχώνομαι παρά πόλυ. Πρέπει να μιλήσω σε τόσο πόλυ κόσμο, να κάνω τόσα πράγματα. Θα τα καταφέρω. Πρέπει να τα καταφέρω. Ίσως να είμαι υπερβολική, ίσως και όχι.

7 και 32. Όλα έτοιμα και τώρα περιμενω για ακόμη μια φορά. Περιμένω... Περιμένω... Περιμένω.

8 και 38. Η πτήση είχε καθυστέρηση, κατι που έκανε τα πράγματα ακόμα χειρότερα. Αλλά περίμενα, πάλι. Δε μ'αρέσει μα περιμένω, όπως καταλάβατε. Τώρα, όμως, ξεκινάμε.

10 ακριβώς. Προσγειωθήκαμε. Κατεβαίνουμε και πάω να πάρω τις βαλίτσες μου.

10 και 26. Μόλις πέρασα την έξοδο του αεροδρομίου και τώρα πρέπει να βρω ένα λεωφορείο για το Βατερλώ. Ή μήπως
να κάνω μια βόλτα στην πόλη πρώτα; Ναι αυτό θα κάνω.