FİZÂNİ

YAŞAMAK İÇİN UMUT

Bir anda sorduğu soruyla afallasamda yaptığı onca şeye rağmen benden hiçbir karşılık beklemezken şimdi ne isteğini merak ederek "Elbette"dedim.

Tereddüt etse bile söyleyeceklerine çoktan karar vermiş gibiydi.

"Sana Lisa diye hitap edebilir miyim?"

"Siz" yerini "sen" alırken "Nur" demek yerine "Lisa" demek istiyordu.
İçten içe bu isteğini reddetmek istesemde bana yaptığı iyilikler karşığında istediği şeyin bir önemi yoktu.

"Edebilirsiniz" dedim.

Gülümsediğinde yorgun mavileri canlandı.

"Türk olmanız sizden nefret etmemi gerektirmiyor aksine tekrar bir Türk'le karşılaşmak beni mutlu etti."

Tekrar bir Türk'le demesi aklımda soru işareti oluştursa da bunu sormadım.

"Okuyabilmem için kitabınız var mı?"

"Evet ama konuşabildiğin kadar okuyabilir misin?"

"Okuyabilirim"

"Yarın getiririm"dedi.

Teşekkür ettiğimde gülümseyerek ayağa kalktı.

"Cyrus anlaşabiliyor musun Lisa?"

Lisa demesine kolay kolay alışamayacaktım.

"Cyrus?" diye soru yönelttim.

"Yemeğini getiren Üsteğmen"

"Evet sizin gibi çok yardım sever ve yine sizin gibi hep gülümsüyor."

İlk defa sesli bir şekilde güldüğünde gitmek için kapıya yöneldi.

"Anlaşmanıza sevindim...Riko, Donald sizi rahatsız ettiğine şahit olmuş onu bir daha görmeyeceğine emin olabilisin."

Donald ismini duymamla bedenim savunmaya geçmişti cevap veremedim.

Kapıyı kapatıp çıktığında derin bir nefes aldım.

Masanın üzerindeki sırt çantamı elime aldım. Kimliğim, pasaportum ve telefonum hariç herşeyim duruyordu.
Asıl ihtiyacım olan şeyler yoktu.
Fotoğraf makinemi elime aldığımda babamla son çekinmiş olduğum fotoğrafa özlemle baktım.
Biraz daha ilerleyince buraya gelmeden önce ailemle çekindiğimiz toplu fotoğrafa titrek bir nefes alıp hasretle gözlerimi gezdirdim.

Başımı annemin omzuna yaslamışken babam annemin hemen yanında gülümsüyordu. Ablam koluma girmiş yeğenim kucağında neşeyle gülümsemişti.Erkek kardeşim yeğenimin elini tutarken bana bakıyordu. Poz vermeden önce ufak bir espiri yaptığında hiç komik olmadığını dile getirmiştim sanırım bunun üzerine bana tatlı bir bakış atarken eniştem fotoğrafımızı çekmişti.

Dudaklarımda acı bir tebessüm oluştuğunda yanaklarımdan yaşlar ardı ardına süzüldü.

Ruhumun kendini nedensizce ait hissettiği bedenimin ise yabancı olduğu bu beldede bir tek gözyaşlarım samimiydi.

▪️▪️▪️

Dün gelmemişti, elbette dün neden gelmediğini sormayacaktım. O gelmediği zamanlar kendimi daha rahat hissediyordum ama gelmesine alışmış olduğumu asla inkar edemezdim.